#43 Τα βιβλία του 2020

Βιβλιοεπιλογές 2020

 Του «Ιδεογράφου» 

#42 Μπουράκο: η αυθεντική μπιρίμπα

 Μπουράκο: Επιστροφή στις (χαρτοπαιχτικές) ρίζες της μπιρίμπας

Του "Ιδεογράφου"

Ίσως η λύση στο πρόβλημα της μπιρίμπας, δηλαδή στην πληθώρα παραλλαγών των κανόνων παιξίματος και μετρήματος, να βρίσκεται σε μια "επιστροφή στις ρίζες". Στις ρίζες της μπιρίμπας, στην μακρινή Λατινική Αμερική, στο παιχνίδι που εκεί ονομάζουν "μπουράκο" (Burraco) και αποτέλεσε τη μήτρα του παιχνιδιού που παίζουμε εδώ στην Ελλάδα.

Ρενάτο Γκουττούζο "Χαρτοπαίκτες" (1957)

Το παιχνίδι αυτό πρωτοξεκίνησε στην περιοχή γύρω από το Μαρ ντελ Πλάτα τη δεκαετία του '40, δηλαδή στη θάλασσα που βρέχει την Αργεντινή, την Ουρουγουάη και τη Βραζιλία.

#41 Πρόσωπα: Ντιέγκο Μαραντόνα

 Ντιέγκο Μαραντόνα

Ντιέγκο-Φιντέλ-Ούγκο

Του "Ιδεογράφου"

Γιατί αυτός ο ποδοσφαιριστής στήριξε τους "καταραμένους", γιατί ήταν με τον αδύναμο ενώ ο Πελέ πχ νταραβεριζόταν με χουντικούς (έγλειφε ασύστολα) και οι πιο σύγχρονοι παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστές (Μέσσι, Ρονάλντο) είναι σαν μικρά παιδιά στην κοινωνική συνειδητοποίηση;

#40 Οι εικόνες, το Πολυτεχνείο και η Ιστορία

 

Οι εικόνες, το Πολυτεχνείο και η Ιστορία

                                                                                                                  του《Ιδεογράφου》

Μερικές φορές, η Ιστορία έρχεται και ζητάει από τον απλό άνθρωπο να την γράψει. Τον απλό άνθρωπο, τον "ασήμαντο", τον άνθρωπο που ξυπνάει, δουλεύει, αν έχει χρόνο πάει μια βόλτα και μετά κοιμάται. Και ξανά και ξανά και ξανά. Και ξαφνικά, αν αυτός αποφασίσει να τη γράψει, συνειδητοποιεί ότι είναι στο κέντρο ενός κόσμου. Τέτοιους, και συνήθως νέους, διαλέγει η Ιστορία. Και τέτοιους διάλεξε το Νοέμβρη του 1973.

Οι δικτατορίες, όπως του Μεταξά ή των Συνταγματαρχών, είναι ένας βιασμός της ιστορίας. Είναι η συνέχεια της Αστικής Δημοκρατίας η οποία, παραδίδοντας την εκτελεστική εξουσία στους στρατιωτικούς, θωρακίζεται για να αποφύγει την γρήγορη κίνηση προς τα μπρος, δηλαδή την πρόοδο προς ένα αληθινά δημοκρατικό σύστημα, αυτό που ταιριάζει σε έναν ανώτερο πολιτισμό, όπως του ανθρώπου. Η κοινωνία αναγκάζεται να ηρεμήσει, δημιουργείται με το ζόρι μια επίπλαστη συναίνεση η οποία μπορεί να περιγραφτεί από μια εικόνα της εποχής: της συγκέντρωσης του Παπαδόπουλου στη Λάρισα, σε μια πόλη με δημοκρατική παράδοση.

Ο δικτάτορας μιλάει στο συγκεντρωμένο πλήθος. Λάρισα-Απρίλης 1967

#39 Βιβλίο: "Τα Αστέρια του Σιντί Μουμέν"

 

Τα Αστέρια του Σιντί Μουμέν

Σημειώσεις πάνω στο βιβλίο του Μαχί Μπινμπίν

Του 《Ιδεογράφου》

[...] Τότε υποφέρω σιωπηλά και προσπαθώ να συγκρατήσω την έφοδο των δαιμόνων μου. Συχνά συλλογίζομαι ότι η ανικανότητα να παρέμβω για να αλλάξω τα πράγματα είναι η ίδια η Κόλαση, γιατί δεν έπαψα να βασανίζομαι από την ημέρα του θανάτου μου. Ο Αμπού Ζουμπέιρ μάς κοροΐδεψε όταν μας υποσχέθηκε άμεση πρόσβαση στον Παράδεισο. Έλεγε ότι το μερτικό μας στη φωτιά της Κόλασης το είχαμε ήδη υποστεί στο Σιντί Μουμέν κι έτσι τίποτα χειρότερο δεν μπορούσε να μας συμβεί. [...]

Το θέμα της στρατολόγησης μουσουλμάνων νέων από τους τζιχαντιστές, με σκοπό να αποτελέσουν ανθρώπινες βόμβες σε τρομοκρατικά κτυπήματα, ή εν πάση περιπτώσει να κάνουν κάποια επίθεση αυτοκτονίας, είναι δύσκολο να προσεγγιστεί από κάποιον που δεν ζει στις κοινωνίες που αυτή πραγματοποιείται. Οι περισσότερες αναλύσεις αρκούνται σε παρατηρήσεις (πχ η στρατολόγηση γίνεται στα γκέττο, στις φυλακές, γενικά στο περιθώριο του λεγόμενου πολιτισμένου τρόπου ζωής) ή σε αυτονόητες διαπιστώσεις (πχ γίνεται πλύση εγκεφάλου με ακραίο θρησκευτικό περιεχόμενο).

#38 28η Οκτωβρίου, η αρχή του ξεσηκωμού

 28η Οκτωβρίου 1940-αλλαγή ρότας

Του 《Ιδεογράφου》

Στους μαχητές της Τρεμπεσίνας

Στις 28 Οκτώβρη 1940 η ελληνική ιστορία άλλαξε ρότα και για μια μεγάλη χρονική περίοδο πρωταγωνιστές. Ως επέτειος πράγματι συνδέεται με μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και δεν θα αντικατασταθεί μέχρι να βρεθεί ανάλογης αξίας πολιτικό γεγονός. Το γεγονός ότι το περιεχόμενο της επίσημης επετείου φτάνει στα αυτιά μας, ειδικά των παιδιών, αλλοιωμένο αρκετά ως προς το περιεχόμενο της, περιορισμένο πολλές φορές μόνο στην άρνηση της τότε φασιστικής κυβέρνησης να δεχτεί τους όρους του Μουσολίνι και στις νίκες του αλβανικού μετώπου, δεν αναιρεί τη σημασία που πραγματικά έχει για τον ελληνικό λαό, όπως και η 25η Μαρτίου, όπως και η (ανεπίσημη) γιορτή του Πολυτεχνείου• οι τρεις πανελλήνιας εμβέλειας επέτειοι. Και στις τρεις υπήρξε λαϊκή ανάταση και οι τρεις είχαν ως εκ τούτου προοδευτικό περιεχόμενο. Η 28η Οκτωβρίου ήταν η αρχή μιας νέας κατάστασης, πολύ διαφορετικής από αυτή που θα φανταζόταν ο Μεταξάς στο στρατιωτικό του διάγγελμα• ακριβώς όπως την φαντάστηκε ο Ζαχαριάδης με το περίφημο γράμμα της φυλακής.

#37 Fake news και wrong news

 

Fake News και Wrong News

Του "Ιδεογράφου"

(Με τη συμβολή του Ντέμη και του Γιώργου)

Σήμερα, ένα πρωτοσέλιδο (ή άρθρο) σαν της παραπάνω καναδέζικης εφημερίδας "World" θα βαφτιζόταν fake news. Στην πραγματικότητα δεν είναι, διότι τα fake news έχουν δόλο. Είναι σκόπιμη παραπληροφόρηση με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων που είτε βλάπτουν έναν αντίπαλο/ανταγωνιστή είτε ωφελούν κάποιον ή τον ίδιο που τα διαδίδει. Είναι, με άλλα λόγια, ψευδής δυσφήμιση/διαφήμιση. Σήμερα η δομή και τα εργαλεία που δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλλει στην ευκολότερη διάδοσή τους, με την έννοια ότι έχει χαλαρώσει η αναζήτηση της αξιοπιστίας των πηγών, οι οποίες πολλές φορές χάνονται εντελώς στην αλυσίδα των "κοινοποιήσεων", σαν τις διαδρομές του μαύρου χρήματος στις οφ σορ εταιρίες. Αυτή η πραγματικότητα έχει κάνει τα fake news ένα σημαντικό προπαγανδιστικό εργαλείο για διάφορες πολιτικές δυνάμεις, κάποιες εκ των οποίων το χρησιμοποιούν και κατά κόρον, ειδικά οι ακροδεξιές. Οι οποίες έχουν παράδοση σε αυτό. 

#36 Ταινία: "Κιέριον"

Κιέριον

Καμουφλαρισμένος κινηματογράφος

του «Ιδεογράφου»

Στην ελληνική ταινία «Κιέριον" του 1967 του σκηνοθέτη Δήμου Θέου, υπάρχει ένα ζήτημα: το σενάριο από πλευράς ιστορικής ακρίβειας είναι παλαβό:

Ένας αμερικάνος δημοσιογράφος, ονόματι Μόργκαν, έρχεται στην Ελλάδα να ερευνήσει το θέμα των καρτέλ πετρελαίου που βάζουν τους άραβες να πολεμήσουν το Ισραήλ (την εποχή εκείνη κανείς δεν έλεγε κάτι τέτοιο). Αυτός θα συναντιόταν με έναν εγγλέζο που λεγόταν Ρος και ήταν σύνδεσμος των ανταρτών επί κατοχής με το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (τι μας νοιάζει αυτή η πληροφορία;). Πριν συμβεί αυτό συναντιέται με αυτόν που τον έφερε στην Ελλάδα, τον δημοσιογράφο Βαγενά, ο οποίος έχει σχέση με «το φοιτητικό κίνημα». Το συμπαθεί και κάνει τα ρεπορτάζ του στα ΜΜΕ. Ποιο φοιτητικό κίνημα όμως; Εδώ απογειωνόμαστε! Μια παράνομη φοιτητική ομάδα...σιωνιστών που συνεδριάζει μυστικά και ακούγεται από πίσω ο πολύγραφος που βγάζει προκηρύξεις και οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με αποκόμματα εφημεριδών που δείχνουν βιετκόνγκ, Μαύρους Πάνθηρες, την Γκουέρνικα, κλπ.. Στο πατρικό του φοιτητή Σαδίκ, σε αφίσα και ο Τσε Γκουεβάρα. Άσχετο;

#35 Μνήμη Κώστα Γεωργάκη (19 Σεπτέμβρη 1970)

Γεωργάκης-Παναγούλης

 Η εποχή κάνει τους ανθρώπους

#34 Μικρά της Ιστορίας ΧΙΙ (Ο «Λάκυ Λουτσιάνο» και η χρησιμοποίηση της μαφίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

Ο «Λάκυ Λουτσιάνο» και η χρησιμοποίηση της μαφίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Ο «Λάκυ Λουτσιάνο»(κανονικό όνομα: Σαλβατόρε Λουκανία - φώτο), ο τρίτος γνωστότερος γκάνγκστερ της Αμερικής (μετά τον Αλ Καπόνε και τον Τζων Ντίλλιντζερ), για την ακρίβεια προπολεμικός boss της ιταλοαμερικανικής μαφίας, ένας αδίστακτος κακοποιός, δεν πέθανε στη φυλακή, ούτε σκοτώθηκε από τους αστυνομικούς ή από τους ανταγωνιστές του, ούτε καν εξέτισε την ποινή του και στη συνέχεια πέθανε. Πήρε χάρη από τον ίδιο δικαστή (μετέπειτα κυβερνήτη της Νέας Υόρκης) που τον έβαλε μέσα και απελάθηκε στην Ιταλία, όπου έζησε ήρεμα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της ζωής του. Περίεργο κι ασυνήθιστο φαινομενικά, για κάποιον που σκότωνε, εκβίαζε, λήστευε, διακινούσε ηρωΐνη, έλεγχε πορνεία κ.α.

#33 "Ο Κοριολανός" και η ταξική πάλη

 "Ο Κοριολανός"

Η ταξική πάλη στην αρχαιότητα, με τα λόγια του Σαίξπηρ

Του «Ιδεογράφου»

Coriolanus, play by William Shakespeare (26 April 1564 – 23 April 1616).
Act 1 scene 1, Menenius Aggrippa addresses a company of
mutinous Roman citizens. Illustration by
Sir John Gilbert RA (21 July 1817 – 5 October 1897),
engraved by Dalziel

Το 494 πΧ στη δημοκρατία (ρεπούμπλικα) της Ρώμης οι πληβείοι στασίασαν εναντίον των πατρικίων, διότι δεν λάμβαναν μέρος σε όλες τις αποφάσεις και ιδιαίτερα στη συγκρότηση του δικαστικού σώματος. Αποσύρθηκαν έξω από την πόλη και ανακοίνωσαν ότι δεν θα ξαναδουλέψουν για τους πατρίκιους. Με άλλα λόγια, έκαναν απεργία. Τότε οι τελευταίοι έστειλαν τον (πατρίκιο) Μενένιο Αγρίππα να αγορεύσει. Αυτός τους είπε περίπου τα εξής: 

«Κάποτε στασίασαν τα μέλη του σώματος εναντίον της κοιλιάς που περίμενε τεμπέλικα το φαΐ. Και αποφάσισαν ότι ούτε τα χέρια θα έφερναν το φαγητό στο στόμα, ούτε το στόμα θα μασούσε. Μα ενώ πίστευαν ότι θα υποτάξουν το στομάχι, άρχισαν και τα ίδια να αδυνατίζουν. Γιατί το στομάχι δεν έστελνε πλέον τις θρεπτικές ουσίες πίσω σε αυτά. Και έτσι κατάλαβαν ότι δεν γίνεται χωρίς αυτό και ξανάγιναν φίλοι.»

 

#32 Μικρά της Ιστορίας ΧΙ (Το έγκλημα που δίχασε τη Γαλλία)

Βιολέτ Νοζιέρ: Ένοχη ή αθώα;

Ένα έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου για το οποίο πήραν θέση όλα τα γαλλικά κόμματα

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Η Βιολέτ ονειρεύτηκε μπάνια μες στο γάλα

φανταχτερά φορέματα από φρέσκο ψωμί

φανταχτερά φορέματα από καθαρό αίμα.

Μια μέρα δεν θα υπάρχουν πατεράδες.

Στις ουλές της νεότητας

θα υπάρχουν ξένοι

κάθε είδους ξένοι

άνθρωποι για τους οποίους πάντα θα είσαι κάτι καινούργιο

και πολύ ιδιαίτερη.

Άνθρωποι για τους οποίους μπορείς να δραπετεύσεις από τον εαυτό σου,

άνθρωποι για τους οποίους δεν θα είσαι κανενός κόρη.

Η Βιολέτ ονειρευόταν να λύσει

κι έλυσε

τους δεσμούς αίματος της τρομερής οχιάς.

Πωλ Ελυάρ

#31. Ο Ήρωας χωρίς Πατρίδα, ο Κόρτο Μαλτέζε.

 Ο Ήρωας χωρίς Πατρίδα

Του «Ιδεογράφου»

Τον Κόρτο Μαλτέζε, το γιο μιας τσιγγάνας πόρνης και ενός Άγγλου ναυτικού, τον γνώρισα όταν πήγαινα στο λύκειο, όταν ένας φίλος (του πατέρα μου) μου έκανε στη γιορτή μου δώρο την "Μπαλλάντα της Αλμυρής Θάλασσας", μεταφρασμένη στα ελληνικά. Με αυτήν την ιστορία πρωτοσυστήθηκε όχι μόνο σε μένα αλλά και σε χιλιάδες άλλους νέους πολλά χρόνια πριν (το 1967) ο Ήρωας-Χωρίς-Πατρίδα.

#30 Μικρά της Ιστορίας Χ (Η μπαλαρίνα που έκρυβε τον Πρόεδρο Γκονζάλο)

Η μπαλαρίνα που έκρυβε τον Πρόεδρο Γκονζάλο

Στο μακρινό Περού

μια δασκάλα του χορού

αψήφησε το κράτος.

Κάποιοι είπανε για λάθος

και στις δίκες του σωρού

την κυνήγησαν με πάθος.

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Εκείνο που περισσότερο άρεσε στη Μαρίτσα Γκαρρίδο Λέκκα ήταν ο χορός. Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας της μέχρι σήμερα, που είναι πενήντα τριών χρονών, δεν σταμάτησε ποτέ να τον απολαμβάνει, να εκφράζεται μέσω αυτού, ακόμα και υπό συνθήκες δύσκολες,  έως και απάνθρωπες.

#29 Σημειώσεις για τον ανταγωνισμό του ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ στον χώρο γύρω από το Κέντρο

Σημειώσεις για τον ανταγωνισμό του ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ στον χώρο γύρω από το Κέντρο

Του «Ιδεογράφου»

Δεν χωράει άλλους!

Ο Νίκος Πουλαντζάς στο άρθρο του "Οι πολιτικές μορφές του στρατιωτικού πραξικοπήματος", το οποίο γράφτηκε μόλις δυο μήνες μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Πορεία" του Συλλόγου Φοιτητών Παρισίου (κυκλοφόρησε μαζί με άλλα άρθρα του από την "Εφημερίδα των Συντακτών", σημείωνε για το πολιτικό προσωπικό της χώρας:

"Με αυτό εννοούμε τα πρόσωπα που είχαν βασική πολιτική λειτουργία μέσα στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού, πχ βουλευτές, ανώτερα κομματικά στελέχη, "πολιτικοί άντρες" κλπ. Όσον αφορά το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, εκτός από το κόμμα της ΕΔΑ, ο χαρακτήρας του εξαρτάται από την εσωτερική δομή των κομμάτων: επρόκειτο όχι για κόμματα προγράμματος-χρησιμοποιώ εδώ όρους πολιτικής κοινωνιολογίας- αλλά για κόμματα εκλογικής πελατείας, πράγμα που έχει τις ρίζες του στην πολιτική υποανάπτυξη των αρχουσών τάξεων και άλλων κοινωνικών στρωμάτων στον τόπο μας.

Ξέρουμε, ως συνεπακόλουθο, τη χαμηλή ποιότητα μεγάλης μερίδας του πολιτικού προσωπικού, πχ τον χρηματισμό, τη θεώρηση της πολιτικής λειτουργίας σαν "επάγγελμα", το παιδαριώδες επίπεδο της ιδεολογίας τους κλπ. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ πιθανή η προσχώρηση πολιτικών προσώπων, ως ατόμων πλέον, στο καθεστώς, και η δημιουργία ψευτοπολιτικού "ανοίγματος" ως υποκατάστατου του λαϊκού στηρίγματος, με όλες τις παρεξηγήσεις που θα δημιουργήσει κάτι τέτοιο λόγω του πολιτικού παρελθόντος των προσώπων αυτών."

Κατ' αναλογία με τον όρο «γαλάζια πολυκατοικία» που επινόησε ο Καρατζαφέρης, ο ΣυΡιζΑ μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαμέρισμα-στην αντίστοιχη πολυκατοικία-που ξαφνικά γέμισε κόσμο. Αντί λοιπόν οι ιδιοκτήτες του να το επεκτείνουν, του άλλαξαν διαρρύθμιση για να βολευτούν όλοι και κυρίως τα μικρομεσαία στρώματα που προήλθαν από το ΠαΣοΚ. Οι νέοι επισκέπτες όμως παραμένουν επισκέπτες. Αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο για το μέλλον του, ιδιότυπου σοσιαλδημοκρατικού πλέον, κόμματος μετά την ήττα στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.

Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 βγήκε ένα αποτέλεσμα διασποράς της πολιτικής εκπροσώπησης, που όμοιό του θα συναντήσουμε σε εκλογικές αναμετρήσεις της δεκαετίας του '50: Η ΝΔ έπιασε ιστορικό χαμηλό με μόλις 18,85%, ο ΣύΡιζΑ αναδείχτηκε για πρώτη φορά δεύτερη δύναμη με 16,78%, το ΠαΣοΚ συνετρίβη σε σχέση με την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση παίρνοντας μόλις 13,18% (από 44%-θα υποχωρούσε στη συνέχεια ακόμα πιο πολύ), ένα νέο κόμμα της Δεξιάς, οι ΑνΕλ, πήραν 10,60%, εμφανίστηκε στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά ένα ανοικτά νεοναζιστικό κόμμα με 6,97%, το ΚΚΕ αύξησε κατά 1% τις δυνάμεις του και πήρε το αξιόλογο 8,48%, ένας ενδιάμεσος σχηματισμός μεταξύ ΠαΣοΚ και ΣυΡιζΑ που αποδείχτηκε θνησιγενής , η ΔημΑΡ, πήρε ένα τεράστιο για τα μέτρα του 6,11% (επίσης: Οικολόγοι-Πράσινοι 2,93%, ΛαΟς 2,90%, ΔηΣυ της Ντόρας Μπακογιάννη 2,55%, κλπ). Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών ήταν ένα σημείο καμπής στην σύγχρονη ιστορία του τόπου, γιατί σηματοδοτούσε τυπικά το τέλος της Μεταπολίτευσης και την είσοδο σε ένα πολύ ασταθές πολιτικό περιβάλλον: ένα άγνωστο περιβάλλον.

#28 Εξελίξεις στη Λιβύη

Οι Εξελίξεις στην Λιβύη

Παρά το λοκντάουν των αεροδρομίων, κάποια αεροσκάφη κινήθηκαν απρόσκοπτα κατά τον καιρό της πανδημίας. Στις 12 Μαΐου πτήσεις τσάρτερ από την Ισταμπούλ, αλλά και τη Λαττάκεια της Συρίας, κατέφτασαν σε αεροδρόμια της Λιβύης. Τι επιβάτες είχαν αυτά τα αεροσκάφη; Εικάζεται πως μετέφεραν σύριους μισθοφόρους. Οι μεν τρεις τουρκικές αποστολές, για τον Σάρατζ της κυβέρνησης της Τρίπολης και οι δε δυο συριακές, για τον Χάφταρ της Βεγγάζης. Αεροπλάνα απογειώθηκαν και από την Λιβύη, που σύμφωνα με διάφορα ρεπορτάζ μετέφεραν πίσω στη χώρα τους μισθοφόρους ρώσσους που το προηγούμενο διάστημα υποστήριζαν τις επιχειρήσεις του στρατηγού Χάφταρ [1].

#27 Μικρά της Ιστορίας ΙΧ (Στο Έβερεστ!)

Ο θάνατος του Τζώρτζ Μάλλορυ

Του «Ιδεογράφου»

[...] Αντίθετα, οι άνθρωποι δεν ωθήθηκαν ποτέ από το ένστικτο, ενώ από πολύ νωρίς αποδεσμεύτηκαν από τα δεσμά που τους κρατούσαν δεμένους σε έναν τόπο. Οι φυλές των παλαιολιθικών ανθρώπων, συνεχώς και πολύ εύκολα, έφευγαν από τον ένα τόπο για να παν σε άλλον.

Φυσικά δεν ήταν μόνο η αναζήτηση τροφής που τους έσπρωχνε να μετακινούνται. Βασικό κίνητρο ήταν και η ικανοποίηση της έμφυτης περιέργειας, που χαρακτηρίζει το είδος άνθρωπος ο έμφρων. Θέλανε να μάθουν τι έκρυβε πίσω του το βουνό που έφραζε το δρόμο τους, πού ακουμπούσαν οι άκρες του ουράνιου τόξου, τί βρισκόταν πέρα από τη γραμμή του ορίζοντα. [...]

Από την εισαγωγή του βιβλίου του Δημ.Σαραντάκου
"Σχίζοντας τις γραμμές των οριζόντων", Εκδ.Γνωση 2011

#26 Μικρά της Ιστορίας VIII (αφεντικό: Γιουβέντους-εργάτες: Τορίνο)

Αφεντικό: Γιουβέντους - Εργάτες: Τορίνο

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Στην Ιταλία υπάρχει το (αθλητικό) παράδοξο της "Γιουβέντους". Έχει περισσότερους οπαδούς στις άλλες πόλεις παρά στο Τορίνο που είναι η έδρα της. Στο Τορίνο υποστηρίζεται η ομώνυμη ομάδα, η "Τορίνο". Τουλάχιστον έτσι συνέβαινε μέχρι και τη δεκαετία του '90. Γι΄αυτό υπάρχει ένας αστικός μύθος, που όμως έχει και στοιχεία αλήθειας, τουλάχιστον όπως λένε στην γειτονική χώρα.

#25 Συνθηματολογία ΙΙΙ-β (Κορονοσυνθήματα και κορονοπανώ)

Συνθηματολογία IIΙ (μέρος Β')

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

Συνθηματογράφηση, αφισοκόλληση και ανάρτηση πανώ στο Ηράκλειο στον σιωπηλό καιρό της πανδημίας.

Το Α' μέρος>ΕΔΩ

Φώτο 3: Πανώ των Antifa, ΚΚΕ(μ-λ), ΚΚΕ

#24 Για το κραχ στις τιμές του πετρελαίου

Το κραχ στην τιμή του αργού πετρελαίου

Του "Ιδεογράφου"

Το αργό πετρέλαιο, ως γνωστόν, έχει έναν κεντρικό ρόλο στις διεθνείς αγορές. Παραμένει η βασική πρώτη ύλη ενέργειας και η τιμή του επηρεάζει τις τιμές και άλλων πηγών ενέργειας, όπως του φυσικού αερίου, αλλά και τις τιμές άλλων προϊόντων. Ένα πολύ ενδιαφέρον οικονομικό φαινόμενο παρουσιάστηκε τη Δευτέρα 20/4/2020 στις χρηματαγορές: Η τιμή του αμερικάνικου αργού πετρελαίου (WTI-West Texas Intermediate), για το συμβόλαιο Μαΐου [a], έπεσε από τα 17,85 $/βαρέλι [b] στα -37,63 $/βαρέλι- τιμή κλεισίματος [1]. Σαν να λέμε ότι ένας επενδυτής σε αργό πετρέλαιο πλήρωνε σχεδόν σαράντα δολλάρια το βαρέλι για να ξεφορτωθεί το συμβόλαιο που έχει για παραλαβή πετρελαίου, διότι δεν υπάρχει χώρος αποθήκευσής του.  Αδιανόητο; Ποτέ άλλοτε η τιμή του αμερικάνικου αργού δεν είχε πέσει σε αρνητική τιμή· το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ ήταν στις 31/3/1986 στα 10,42 $/βαρέλι.

#23 Συνθηματολογία ΙΙΙ-α (Κορονοσυνθήματα και κορονοπανώ)

Συνθηματολογία IIΙ (μέρος Α')

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

Συνθηματογράφηση και ανάρτηση πανώ στο Ηράκλειο στον σιωπηλό καιρό της πανδημίας.

Το Β' μέρος>ΕΔΩ

Φώτο 1: Πανώ των ΚΚΕ(μ-λ), ΚΚΕ, Μ-Λ ΚΚΕ

#22 Βιβλίο: "Σύντομη Ανασκόπηση της καταστροφής των Ινδιών"

Σημειώσεις πάνω στο βιβλίο του Βαρθολομαίου Ντε Λας Κάζας "Σύντομη ανασκόπηση της καταστροφής των Ινδιών" (εκδ.Αίολος)

                                                                    Του "Ιδεογράφου"

"Θα γνωρίζετε ήδη που λέγεται ότι οι χριστιανοί καταφθάνουν, και έχετε εμπειρία για το τι έχουν κάνει στον έναν ή στον άλλον άρχοντα, στον πληθυσμό της Αϊτής (που είναι η Ισπανιόλα). Το ίδιο έρχονται να κάνουν και εδώ. Ξέρετε γιατί το κάνουν;" Απάντησαν: "Όχι, αλλά γνωρίζουμε την σκληρή και απάνθρωπη φύση τους". Και εκείνος είπε: Δεν οφείλεται μόνο σ' αυτό, μα και γιατί έχουν έναν θεό, που θαυμάζουν και λατρεύουν πολύ, και που για να τον αποκτήσουν από εμάς προσπαθούν να μας υποδουλώσουν και να μας σκοτώσουν".

Είχε μαζί του ένα μικρό πουγκί γεμάτο από χρυσά νομίσματα και κοσμήματα, και είπε: "Ορίστε, εδώ βλέπετε τον θεό των χριστιανών. Ας τον τιμήσουμε, αν θέλετε, με areitos (αρέιτος-που είναι χοροί και τραγούδια) και ίσως τον ευχαριστήσουμε και διατάξει αυτούς να μην μας κάνουν κακό." Όλοι φώναξαν: "Εντάξει, ας γίνει έτσι". Χόρεψαν μπροστά από το χρυσάφι μέχρι να κουραστούν, και μετά ο κασίκ (άρχοντας) Χατουέυ είπε: "Βλέπετε, όπως και να πάνε τα πράγματα, αν τον κρατήσουμε θα καταλήξουμε να μας σκοτώσουν για να μας τον πάρουν: Ας τον πετάξουμε στο ποτάμι".

Αυτός ο κασίκ και άρχοντας πάντα ξέφευγε από τους χριστιανούς, όταν αυτοί έφτασαν στο νησί της Κούβας, γιατί τους γνώριζε καλά, και αμυνόταν όταν τους συναντούσε, μα στο τέλος τον πιάσανε. Και μόνο επειδή ξέφευγε από ανθρώπους τόσο άδικους και σκληρούς και αμυνόταν από αυτούς που θέλανε να τον σκοτώσουν ή να τον βασανίσουν μέχρι θανάτου, μαζί με τον λαό του και την οικογένειά του, διέταξαν να τον κάψουν ζωντανό.

Δεμένος πια σε πάσσαλο, ένας φραγκισκανός ιερωμένος, ένας άγιος άνθρωπος που βρισκόταν εκεί, του έλεγε ορισμένα πράγματα για τον Θεό και για την πίστη μας (για την οποία ο ίδιος ποτέ δεν είχε ακούσει) σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα που οι δήμιοι του τού είχαν παραχωρήσει. Και αν ήθελε να πιστέψει σε αυτά που του έλεγε, θα πήγαινε στον παράδεισο και στην αιώνια ανάπαυση, αλλιώς θα έπρεπε να πάει στην κόλαση να υποστεί αιώνια μαρτύρια.

Ο άρχοντας σκέφτηκε λίγο και ρώτησε αν υπάρχουν χριστιανοί που πάνε στον παράδεισο. Ο ιερωμένος του απάντησε ναι, μα πηγαίνανε εκεί μόνο όσοι ήτανε καλοί. Τότε ο κασίκ, χωρίς να διστάσει, είπε ότι δεν ήθελε να πάει εκεί, προτιμούσε να πάει στην κόλαση για να μην βλέπει και να μην βρίσκεται μαζί με τόσο άγριους ανθρώπους. Αυτή είναι η φήμη  και η τιμή που ο Θεός και η πίστη μας κέρδισαν εξαιτίας των χριστιανών που πήγαν στις Ινδίες.

(σ.σ. μετάφραση δική μου)

#21 Η εξάπλωση του κορονοϊού και η υπόθεση του αεροπλανοφόρου "Θ.Ρούζβελτ"

Η εξάπλωση του κορονοϊού και η υπόθεση του αεροπλανοφόρου "Θ.Ρούζβελτ"

Του "Ιδεογράφου"

Η Κίνα σήμερα είναι ένας βιομηχανικός και εμπορικός κολοσσός με κύκλους εργασιών σε όλον τον κόσμο. Ο κορονοϊός ξεκίνησε από μια επαρχία της και σύντομα επεκτάθηκε σε όλον τον κόσμο. Και για αυτό ονομάστηκε και πανδημία.

#20 Μικρά της Ιστορίας VII (Δυο διάσημες αυτοκτονίες)

Αυτοκτονίες.

Μύθοι και αλήθειες πίσω από δυο διάσημες αυτοκτονίες

Ιων Δραγούμης-Πηνελόπη Δέλτα

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Στο σχολείο, όταν μας είπανε να διαβάσουμε "Tα Μυστικά του Βάλτου", εισαγωγικά η δασκάλα μάς σύστησε την Πηνελόπη Δέλτα σαν μια θερμή πατριώτισσα η οποία όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα προτίμησε να αυτοκτονήσει. Αυτό, όπως διαπιστώνει εύκολα κανείς, αναπαράγεται και σήμερα, συνεχώς και συνεχώς.

#19 Υπέρ τρεξίματος

Από το τρέξιμο στο running

                                                                                                                         Του «Ιδεογράφου»

Σε μια συζήτηση για το τρέξιμο σε μια καφετέρια άκουσα το εξής: "το τάδε κατάστημα έχει φτηνά παπούτσια για running". Μισό λεπτό. Άλλο το τρέξιμο και άλλο το running; Μάλλον ναι, δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα σε δυο γλώσσες, μιλάμε για δυο διαφορετικές δραστηριότητες.

#18 Μικρά της Ιστορίας VI (Δυο βιβλία γυναικείου αντιφεμινισμού)

Γυναικείος Αντιφεμινισμός

Δυο βιβλία-σταθμός στην συντηρητική στροφή της Αμερικής της δεκαετίας του '70

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Το βιβλίο Total Woman ("Ολοκληρωμένη Γυναίκα"-φώτο1) της αμερικανίδας Μάραμπελ Μόργκαν εκδόθηκε το 1973 και πούλησε τον πρώτο χρόνο 500.000 αντίτυπα. Έγινε πρώτο σε κυκλοφορία μη-λογοτεχνικό βιβλίο στις ΗΠΑ την χρονιά εκείνη. Τι ήταν αυτό το βιβλίο; Ήταν η απάντηση των συντηρητικών και θρησκόληπτων γυναικών στο φεμινιστικό κίνημα. Η βασική ιδέα ήταν ότι η γυναίκα πρέπει καταρχήν να ικανοποιεί τον άντρα της, ο οποίος θεωρείται εξ ορισμού "η κολώνα του σπιτιού", και στο βιβλίο παρέχονταν συμβουλές για αυτό ακριβώς. Επιγραμματικά:

“You wives must submit to your husbands’ leadership in the same way you submit to the Lord.”

Λεβιάθαν και οι δράκοντες του διαδικτύου.

                       Λεβιάθαν και οι δράκοντες του διαδικτύου.

«Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας»

Τόμας Χομπς «Λεβιάθαν»

Το 1651 ο Τόμας Χομπς, Άγγλος φιλόσοφος, διανοητής γράφει το «Λεβιάθαν», μέσα στο οποίο δημιουργεί ένα κράτος που έχει  το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας. Το όνομα προέρχεται από τον ομώνυμο βιβλικό δράκοντα και τελικά το ίδιο το κράτος διαφεντεύει τους πολίτες του, με τον ίδιο τρόπο που αυτοί λειτουργούν, καθρεφτίζοντας ουσιαστικά τη μη αγαθή ανθρώπινη φύση που κινείται με βάση προσωπικά, ηδονιστικά κι εγωιστικά συμφέροντα. Την ανθρώπινη φύση που κρύβει μέσα της ένα  δράκοντα. Στην αρχή το κράτος Λεβιάθαν προστατεύει τους πολίτες με το στρατό και την αστυνομία, αλλά στην πορεία η προστασία μετατρέπεται σε χειραγώγηση και βίαιη χαλιναγώγηση. Οι άνθρωποι επιστρέφουν στο φυσικό νόμο και κινδυνεύουν να αλληλοκαταστραφούν, αν δεν υπάρξει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.

Με αυτό το έργο ο Χομπς γίνεται ένας από τους θεμελιωτές  του σύγχρονου κράτους και της πολιτικής φιλοσοφίας.

#17 Μικρά της Ιστορίας V (No Viet Cong ever called me nigger)

Διαφορετικοί άνθρωποι-διαφορετικές εποχές-διαφορετικές αντιδράσεις

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Στην Αμερική δημιουργήθηκε κάποτε θέμα με την στράτευση δυο λαϊκών ινδαλμάτων: του Έλβις και του Μωχάμμεντ Άλι. Αν έχει αξία να αφηγηθεί κανείς την ιστορία, αυτή είναι για να δείξει πόσο διαφορετικά αντέδρασαν στο ίδιο πράγμα δύο διαφορετικοί άνθρωποι σε δυο τόσο διαφορετικές εποχές που δεν απείχαν μεταξύ τους ούτε μια δεκαετία.

#16 Υπέρ περιπάτου

Υπέρ Περιπάτου

«Αν όλα τα ρολόγια του Βερολίνου ξαφνικά σταματούσαν έστω για μία ώρα, ολόκληρη η χώρα θα παραδιδόταν στο χάος»

Γκέοργκ Ζίμμελ (γερμανός κοινωνιολόγος των αρχών του 20ου αιώνα) στο "Οι μεγαλουπόλεις και η διαμόρφωση της συνείδησης”, εκδ Αγρα.

                                                                                                                                
                                                                                                                             Του «Ιδεογράφου»

Ο περίπατος είναι ένα κλασικό «χάσιμο χρόνου». Και διαρκεί πολύ συνήθως. Ή μάλλον πρέπει να διαρκεί πολύ.
Πολλοί επικαλούνται λόγους υγείας (βελτίωση καρδιακής και αναπνευστικής λειτουργίας, αδυνάτισμα) ως αφορμή για να αρχίσουν να περπατούν στην πόλη ή στην ύπαιθρο- είναι πράγματι μια εύκολη γυμναστική για τους περισσότερους ανθρώπους- όμως στην πραγματικότητα υπάρχει και κάτι πιο βαθύ: η ψυχική υγεία.