#15 Μικρά της Ιστορίας ΙV (Οι πίτσες του Γκορμπατσώφ)

 Όταν το "τζανκ φουντ" κέρδισε το μαγειρευτό

Η διπλωματία της πίτσας και οι πίτσες του Γκορμπατσώφ

"Αν αγοράσουνε την πίτσα μας, υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να κάνουν κακές σκέψεις για εμάς"

Σέλευ Ζήγκερ (Shelley Zeiger)-συνιδιοκτήτης της πρώτης αμερικάνικης πιτσαρίας στην ΕΣΣΔ

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

#14 Τα βιβλία του 2019

Βιβλιοεπιλογές 2019

                                                                                                                             Του «Ιδεογράφου»

#13 Μικρά της Ιστορίας ΙΙΙ (Η δολοφονία του μεγιστάνα Ενρίκο Ματτέι)

Ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα ή στοιχειώδη μαθήματα καπιταλισμού.

 

Ο Ενρίκο Ματτέι με τον Νάσσερ

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Ο Ενρίκο Ματτέι (αριστερά στη φωτογραφία, με τον Γκαμάλ Νάσσερ), επιχειρηματίας χριστιανοδημοκράτης και πρώτος πρόεδρος της Ιταλικής Υπηρεσίας Υδρογοναθράκων (ΕΝΙ-Αgip) τη δεκαετία του '50 αναζήτησε ενεργειακή διέξοδο για την Ιταλία. Οι περιβόητες «εφτά αδερφές» (οι δυο Στάνταρ Όιλ, ΒΡ, Shell, Τοτάλ, Elf, Τέξακο) που ήλεγχαν το 85% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου την εποχή εκείνη διατηρούσαν ψηλά τις τιμές του αργού πετρελαίου, έχοντας συστήσει ουσιαστικά καρτέλ, όπως καρτέλ αργότερα αποτέλεσε ο ΟΠΕΚ. Η περίοδος αυτή της Ιταλίας, που βαφτίστηκε «Τα χρόνια της Ανασυγκρότησης» (Gli anni di riconstruzione), ήταν πολύ κρίσιμη για το αν η χώρα θα συνέχιζε να μετράει στο διεθνές στερέωμα ως μια (έστω δεύτερης κατηγορίας) ιμπεριαλιστική δύναμη ή θα εκφυλιζόταν σε περιφερειακή δύναμη. H συγκυρία για το ιταλικό κεφάλαιο ήταν ευνοϊκή με την εξής έννοια: Η βιομηχανική παραγωγή υφασμάτων και ρουχισμού με την οποία η χώρα κατείχε υψηλή θέση διεθνώς, έμεινε σχετικά ανέπαφη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η βαριά βιομηχανία μηχανημάτων, αυτοκινήτων κλπ από την πλευρά της είχε εξελιχθεί τεχνολογικά από την πολεμική προσπάθεια και ένας από τους κυριότερους ανταγωνιστές στην Ευρώπη, η Γερμανία (πλέον Δυτική Γερμανία) είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά. Επίσης το κόστος της εργατικής δύναμης ήταν χαμηλό, σε σχέση με άλλες βιομηχανικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Η ανασυγκρότηση ήταν φυσικά συνάρτηση και της βιομηχανικής παραγωγής, η οποία με τη σειρά της εξαρτιόταν απόλυτα από τις τιμές του πετρελαίου.

#12 Λογοτεχνική Άσκηση ΙI (μετανάστευση)

Δυο διηγηματοφωτογραφίες και μια μετάφραση για την μετανάστευση.

"Λογοτεχνική άσκηση του Ιδεογράφου"

---------------------------------------------------------------------

1./Αντόνιο Γκράμσι, μετάφραση από τα Τετράδια της Φυλακής της σημείωσης 117 του 3ου τετραδίου "Η ιταλική μετανάστευση και η κοσμοπολίτικη λειτουργία των καλλιεργημένων ιταλών". 1930/

Quaderno 3 (XX)

σημ.117

Πριν από τη Γαλλική Επανάσταση και πριν συγκροτηθεί οργανικά μια εθνική άρχουσα τάξη, υπήρχε μετανάστευση ιταλών, ανθρώπων που εκπροσωπούσαν την τεχνολογική εξέλιξη και τις διοικητικές ικανότητες, με την συμβολή των οποίων έγιναν πλουσιότερα τα ευρωπαϊκά κράτη.

Μετά τον σχηματισμό μιας εθνικής αστικής τάξης, και μετά την εμφάνιση του καπιταλισμού, ξεκίνησε η μετανάστευση αυτήν την φορά εργατών, ο οποίος προορίστηκε να αυξήσει την υπεραξία που καρπώνονταν ξένοι καπιταλιστές· η εθνική αδυναμία της άρχουσας τάξης πάντα έτσι αρνητικά λειτούργησε. Αυτή δεν έδωσε μια εθνική γραμμή στον λαό, δεν τον έκανε να βγει από τον επαρχιωτισμό για μια ενότητα ανώτερου επιπέδου [ δεν δημιούργησε μια οικονομική κατάσταση που να απορροφούσε το μεταναστεύων εργατικό δυναμικό], κι έτσι αυτά τα άτομα χάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους, ενσωματωμένα στις κατώτερες τάξεις ξένων εθνών.

27 Χ 2019 «Ιδεογράφος»

Σημειώσεις για την ταινία "Τζόκερ"

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΤΖΟΚΕΡ

Της Σίβυλλας

Παρακολούθησα την περιβόητη και για πολλούς διαβόητη ταινία «JOKER», η οποία έχει ξεσηκώσει κάποιες αντιδράσεις εδώ και στο εξωτερικό. Πολλά και διάφορα έχουν γραφτεί και γράφονται για την ταινία. Για τη βία, για τον αντιήρωά της, για το αν είναι πολιτική ή όχι, για το αν πρέπει να το δουν οι έφηβοι ή όχι. Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.

Η ταινία πράγματι περιέχει σκηνές ακραίας βίας, μέσα από τις οποίες ως καλλιτεχνικό έργο κι όχι ως κυριολεκτική απεικόνιση της πραγματικότητας, έχει και προβάλλει βαθύτερους ψυχολογικούς και κοινωνικοπολιτικούς συμβολισμούς. Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως, γιατί μην ξεχνάμε ότι οι θεωρίες βγαίνουν πάντα μέσα από τα άκρα. Εν τούτοις η παρούσα ανάλυση θα βασιστεί στη θεωρία του Εβραίου ψυχιάτρου Claude Olivenstein, κυνηγημένου από τη ναζιστική Γερμανία, όπως περιγράφεται στο βιβλίο του «Το μη λεχθέν των συναισθημάτων». Έχουμε λοιπόν τρεις παράγοντες που πρέπει να συνυπάρχουν, ούτως ώστε να εκδηλωθεί μια προβληματική συμπεριφορά που συνήθως συνυπάρχει με μια ψυχική νόσο (συνοσηρότητα). Μια ευάλωτη προσωπικότητα, μέσα σε ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον σε μια δεδομένη κοινωνικοπολιτισμική στιγμή που ενισχύει το τραύμα, το δημιουργεί ή το ξανανοίγει. Εδώ τα έχουμε και τα τρία. Έναν μοναχικό άντρα με προβληματική συμπεριφορά που προέρχεται από επαναλαμβανόμενα τραύματα, ένα νοσηρό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον με αδιάκοπη και συστηματική κακοποίηση σωματική και ψυχική και μια κοινωνικοπολιτισμική στιγμή που «μυρίζει μπαρούτι» και περιμένει την τελευταία φιτιλιά για να γίνει έκρηξη.

#11 Συνθηματολογία ΙΙ (Αντιπολεμικά συλλαλητήρια και εθνικοί ευεργέτες)

Συνθηματολογία II

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

Φώτο 1: Η γενική τοποθέτηση.

Στον ίδιο τοίχο, τρια συνθήματα με το ίδιο σπρέυ, με τα ίδια γράμματα, αλλά διαφορετικής λογικής. Δεξιά διαβάζουμε: "80 χρόνια θρύλος",  στο κέντρο "Low Bar", ενώ αριστερά: "Φονιάδες του λαού Αμερικάνη".

Καρλ Γιουνγκ: «Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού» (Μέρος B')

Β΄ΜΕΡΟΣ: 

Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού και η «τέλεια δημοκρατία»

Της Σίβυλλας

Το βιβλίο αυτό είναι το ίδιο επίκαιρο σήμερα όσο ήταν και το 1945 γιατί, με αφορμή τα γερμανικά γεγονότα, ρίχνει φως σε καταστάσεις της ανθρώπινης ψυχής που είναι διαχρονικές και που δε θα πάψουν να είναι τέτοιες όσο η ανθρωπότητα, με αρχή φυσικά τον κάθε άνθρωπο, αποφεύγει να συνειδητοποιήσει το ίδιο τους το περιεχόμενο.

Έτσι ο καθένας μας θα είναι υπεύθυνος αν ξεσπάσει μία Τρίτη παγκόσμια καταστροφή. Έχει ο καθένας μας χρέος να συνειδητοποιήσει την ευθύνη του απέναντι στο σύνολο και να αρχίσει την πορεία της εξατομίκευσης.

Ο ολοκληρωτισμός είναι ένα από τα αποτελέσματα της έλλειψης συνειδητότητας και  σημαίνει σκλαβιά στο κράτος,  απώλεια της ατομικής αξίας και της ατομικής φωνής που δεν μπορεί να ακουστεί, καθώς  και μια κατάσταση εκτροχιασμού που θα είναι αναπόφευκτη και θα διαρκέσει πολύ. Ο ολοκληρωτισμός είναι το αποτέλεσμα της αντισταθμιστικής κίνησης του ασυνείδητου σε περιόδους κρίσης.

            Σε περιόδους κρίσης αναθέτουμε αυτό το καθήκον σε ηγέτες «σωτήρες», σε μοντέλα «ολοκληρωτικού κράτους», γιατί νιώθουμε την ανάγκη να  μεταθέσουμε την ατομική ευθύνη σε ένα ηγετικό σύμβολο, το οποίο σε πρώτη φάση δεν το επεξεργαζόμαστε συνειδητά. Ο φόβος δεν αφήνει χρόνο για κάτι τέτοιο. Έτσι γινόμαστε πολύ εύκολα έρμαια ενός τέτοιου οπορτουνιστή ηγέτη ή ενός τέτοιου καθεστώτος.

            Στη Γερμανία του Β΄Παγκοσμίου πολέμου η νοσηρή προσωπικότητα του Χίτλερ, συμπαρέσυρε έναν ολόκληρο στρατό κι έναν ολόκληρο λαό στον ανεμοστρόβιλο ενός μύθου: Του μύθου της ανωτερότητας της Άριας Φυλής και του ονείρου της κυριαρχίας της στον εξιδανικευμένο κόσμο του Γ΄Ράιχ.

Καρλ Γιουνγκ: «Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού» (Μέρος Α')

 Α΄ ΜΕΡΟΣ:

 Carl Yung «Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού» Εκδ. Αθήνα 1972

-Το παράδειγμα της ναζιστικής Γερμανίας

Έννοιες των προηγούμενων ενοτήτων:

Η πιο σημαντική ανακάλυψη του Καρλ Γιουνγκ είναι το συλλογικό ασυνείδητο, δηλαδή εκείνη η περιοχή της ψυχής που είναι άπειρα αρχαιότερη από την προσωπική ζωή του ατόμου».

Το Συλλογικό ασυνείδητο, είναι ένα δομικό στρώμα της ανθρώπινης ψυχής, κάτω από το ατομικό ασυνείδητο, που περιέχει ξεχωριστά, κληρονομικά στοιχεία, Περιέχει ολόκληρη την πνευματική κληρονομιά της εξέλιξης της ανθρωπότητας, αναγεννημένη στη δομή του εγκεφάλου κάθε ατόμου.

            Είναι το αρχέγονο στοιχείο, το απόθεμα των μύθων, των προτύπων, των προπατορικών εικόνων και ιδεών της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τις κληροδοτημένες δυνατότητες της ανθρώπινης φαντασίας από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Από το συλλογικό ασυνείδητο, ο άνθρωπος αντλεί εικόνες, ιδέες, τάσεις, συναισθήματα, πολλά από τα οποία μεταφέρονται μέσω των ονείρων. Τα όνειρα είναι ο μαντατοφόρος του ασυνείδητου. Επίσης τα όνειρα ως προηθικά, δηλαδή ως προϋπάρχοντα του ηθικού κώδικα, δεν υπόκεινται σε καμία λογοκρισία. Μέσω της ερμηνείας των ονείρων, καθώς και τη συμπτωματολογία των νευρώσεων που προέρχονται από τη σύγκρουση συνειδητού-ασυνείδητου, βοηθούμαστε στην πορεία της εξατομίκευσης, δηλαδή της πνευματικής εκείνης πορείας που μας οδηγεί αφενός στη βαθιά γνώση της ύπαρξης, αφετέρου στην αποτροπή των αρνητικών επιδράσεων των σκοτεινών δυνάμεων της φύσης μας.

Σύμφωνα με τον Carl Jung, το συλλογικό ασυνείδητο περιέχει αρχέτυπα, παγκόσμιες νοητικές "προδιαθέσεις" μη βασισμένες στην εμπειρία. Είναι μύθοι, πρότυπα, μοντέλα, συλλογικές αναπαραστάσεις μορφών., προϋπάρχουσες οικουμενικές παραστάσεις που ενεργοποιούν τους νοητικούς μηχανισμούς. Για παράδειγμα, ένα βασικό αρχέτυπο είναι η μορφή της Μητέρας-Τροφού, που υπάρχει στο νεογέννητο μωρό και που ενεργοποιείται με το θηλασμό.

Όπως και οι μορφές του Πλάτωνα (είδη), τ' αρχέτυπα δεν έχουν την προέλευση τους στον κόσμο των αισθήσεων, αλλά υπάρχουν ξέχωρα και γίνονται γνωστά κατ' ευθείαν στο νου. Αντίθετα όμως με τον Πλάτωνα, ο Γιουνγκ πίστευε πως τ' αρχέτυπα αναδύονται αυθόρμητα στο νου, ειδικά σε καταστάσεις κρίσεων. Ο Γιουνγκ μας αναγκάζει να συνειδητοποιήσουμε πράγματα, φαινόμενα και καταστάσεις που προέρχονται από τα ίδια απρόσωπα βάθη μας και προβάλλονται ασυνείδητα στον εξωτερικό κόσμο ως αντικειμενικά γεγονότα.

Ένα από τα βασικά στοιχεία που προβάλλονται στον εξωτερικό κόσμο είναι η «σκιά», όρος που περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία της ύπαρξής μας που αρνούμαστε, που δε θα θέλαμε να έχουμε ούτε να είμαστε. Ανακαλύπτοντας τη «σκιά» ,τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας και τον ασυνείδητο μηχανισμό προβολής της στον εξωτερικό κόσμο, γνωρίζοντας τα σύμβολα των περιεχομένων και των τάσεων που κρύβονται στην ατομική και συλλογική περιοχή, ο Γιουνγκ μπορούσε να διαγνώσει όχι μόνο τι συμβαίνει στο άτομο, αλλά και τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα ή σε ένα τμήμα της υφηλίου.

Ο δρόμος προς την αναγνώριση της «σκιάς μας» είναι δύσβατος και οδυνηρός. Είναι μια εναγώνια πάλη με τις σκοτεινές δυνάμεις, η εξημέρωση των οποίων θα μας οδηγήσει στη συνειδητότητα. Αναγνωρίζοντας κι εξημερώνοντας τις αρνητικές πλευρές της φύσης μας, καθαρίζοντας το τοπίο μέσα μας με την εξατομίκευση, όντας σε μια συνεχή διαλεκτική σχέση με τον εαυτό μας, φτάνουμε σε έναν άγνωστο αγγελικό κόσμο, τον οποίο αποκαλύπτουμε, απελευθερώνουμε και κατακτούμε την πληρότητα και την ψυχική ισορροπία.

#10 Βιβλίο: "Ο Έτερος Εχθρός"

«Ο Έτερος Εχθρός »

Η γκρίζα ζώνη της Κατοχής

Η ιστορία της Κατοχής στην Αθήνα (στην επαρχία είχε χαρακτηριστικά κάπως διαφορετικά) δεν είναι μόνο άσπρο-μαύρο. Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί δεν έδειξαν μόνο ηθικό ανάστημα και πήραν μέρος στην Αντίσταση (την πραγματική αντίσταση*) ή, αντίστοιχα, ηθική κατάπτωση και έγιναν συνεργάτες των Ιταλογερμανών και ταγματασφαλήτες. Υπήρχε και μια μεγάλη «γκρίζα» ζώνη, με όλη τη διαβάθμιση του γκρίζου. Εκεί που οι καθαρές μορφές συγκρούονται και ο πολιτικός συσχετισμός χρωματίζει ή αποχρωματίζει τη ζώνη αυτή προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση. Έτσι συνέβη και στη Χούντα. Έτσι είναι η κοινωνία.  Κι έτσι πρέπει κανείς να βλέπει μια κοινωνία. 

#9 Συνθηματολογία Ι (Cypralex)

Συνθηματολογία Ι

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης*

Φώτο 1: "Δεν μπορεί, παίρνει cypralex"

Είσαι πασοκατζής και ταλαιπωρείσαι από αλλεργία στον σαμαροβενιζελισμό; Από το 2012 κυκλοφορεί στη χώρα μας το cypralex, το θαυματουργό φάρμακο που συστήνουν χιλιάδες κεντρώοι της Ευρώπης. Το cypralex δημιουργήθηκε ειδικά για τις παθήσεις στην Ελλαδα- ηρεμιστικό, αντιαναλγητικό, αγχολυτικό. Και πλέον τέρμα οι ενδοφλέβιες ενέσεις! Τώρα βγαίνει και σε σιρόπι ή χάπια*.

*τυχόν νεοφιλελεύθερες παρενέργειες να αναφέρονται άμεσα στον γιατρό σας. Διαβάστε προσεκτικά τις οδηγίες χρήσης. Κεντρική διάθεση-διανομή: «Syriza λίμιτεδ», Πλατεία Κουμουνδούρου, Αθήναι. Εξαγωγές και σε Ιταλία-Ισπανία.

#8 Ταινία: Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν

"Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν"

Πόλεμος και παιδική ηλικία

                                                                                                                                    του «Ιδεογράφου»

Απ' την ανέμελη ζωή στο χωριό και στη φύση, με τα ζώα, μέσα στα δέντρα, στα ποτάμια, ξαφνικά, έρχεται η φρίκη του πολέμου. Απ' την μια μέρα στην άλλη, απ' την 21η στην 22α Ιούνη του 1941. Η χειρότερη στιγμή του ανθρώπου. Και εντάξει, όταν είσαι ενήλικας δημιουργούνται κάποιες αναγκαστικές επιλογές, αλλά είναι επιλογές: ή θα πολεμήσεις ή θα εργαστείς υποστηρικτικά, σε νοσοκομείο, εργοστάσιο, ή θα πάρεις το δρόμο της προσφυγιάς και βλέπουμε. Αν είσαι μικρό παιδί εξαρτημένο απ' την μαμά σου, τους συγγενείς σου, ακόμα και τη δασκάλα σου; Και τα χάσεις; Αυτή είναι η ιστορία της ταινίας του Αντρέι Ταρκόφσκυ (ΕΣΣΔ 1962), η ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών της Σοβιετικής Ένωσης-και όχι μόνο-που είδαν τις μαμάδες τους να σκοτώνονται, τους μπαμπάδες τους να φεύγουνε στο μέτωπο και να μην δίνουν σημάδια ζωής, το σπίτι τους να καίγεται και τα ζώα τους να κλέβονται, από τον ναζί καταχτητή. Και μείνανε σαν την καλαμιά στον κάμπο, μόνα και απροστάτευτα.

Καρλ Γιουγκ: Η πάλη με τη «σκιά» μας

Καρλ Γιουγκ: Η πάλη με τη «σκιά» μας

    Ο Καρλ Γιουνγκ ο εισηγητής του συλλογικού ασυνείδητου μας κάνει να επαναδιαπραγματευτούμε με τον εαυτό μας και να αξιολογήσουμε εκ νέου τη σημασία του συνειδητού και μη συνειδητού κομματιού μας. Το ΕΓΩ είναι ένα μικρό συγκριτικά, σύνολο νοητικών κατασκευασμάτων, το οποίο αναδύεται πάνω από τον ωκεανό του ασυνείδητου. Χωρίς το ασυνείδητο, το ΕΓΩ απλά καταρρέει. Όπως λέει χαρακτηριστικά «Το ασυνείδητο είναι η αιώνια μητέρα του συνειδητού» Το «φιλοσοφικό αίνιγμα» δεν μπορούμε να το λύσουμε μόνο με τον καθαρό λόγο. Πρέπει να λογαριάσουμε την τεράστια δυναμική της άλογης, ασυνείδητης ψυχής.

Ο πατέρας της αναλυτικής ψυχολογίας, εισχωρώντας στα απρόσωπα βάθη του ατομικού και συλλογικού ασυνείδητου, μας φέρνει αντιμέτωπους με έναν νέο όρο που δίνει όνομα και περιεχόμενο σε όλα όσα απωθούμε, καλύπτουμε, κουκουλώνουμε γιατί δεν τα αντέχουμε, γιατί δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε και γιατί μας δυσκολεύουν στην προσπάθειά μας για απόκτηση ψυχικής ισορροπίας. Στην Ψυχολογία του ασυνείδητου και στα επόμενα βιβλία του, ο όρος αυτός είναι πάντα παρών. Πρόκειται για τη «Σκιά».

#7 Η αναμέτρηση δυο ποδοσφαιρικών κόσμων

Αγγλικό ποδόσφαιρο εναντίον σοβιετικού αθλητισμού

Ένα φιλικό τουρνουά στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου

Η αφίσσα της ιστορικής αναμέτρησης

 του «Ιδεογράφου»

Το φθινόπωρο του 1945 μια ασυνήθιστη πρόσκληση έφτασε στη Μόσχα. Η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία (FA) καλούσε την καλύτερη τότε σοβιετική ομάδα, τη Δυναμό Μόσχας, να κάνει μια περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία και να δώσει φιλικά ματς με επιλεγμένες ομάδες του νησιού. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε παίξει σοβιετική ομάδα, σύλλογος ή "εθνική", με αγγλική ομάδα, σε φιλικό ή επίσημο αγώνα, άλλωστε η Σοβιετική Ένωση ήταν αποκλεισμένη προπολεμικά από διεθνείς διοργανώσεις. Το επίπεδο του σοβιετικού ποδοσφαίρου-και γενικά του αθλητισμού-ήταν παντελώς άγνωστο στους Δυτικούς.

#6 Ο Κατσουφίνος

Το Θέατρο του Δάσους

                                                                                                                               του «Ιδεογράφου»
Σκηνή πέμπτη. (Οι προηγούμενες κάηκαν)

Ο Κατσουφίνος εμφανίζεται κουβαλητός σε ώμους. Οι δυο βαστάζοι τον αφήνουν κάτω από ένα δέντρο. Ένας από αυτούς πάει να του ζώσει το άσπρο πουκάμισο.

Καρλ Γιουνγκ: Εισαγωγή

Carl Gustav Yung  «Ο μυστικιστής της Δύσης»

"Το εκκρεμές του νου πάλλεται μεταξύ λογικού και παραλόγου, όχι μεταξύ σωστού και λάθους".

Carl Gustav Yung  1875-1961. O Ελβετός ψυχίατρος ,μεγάλος διανοητής και μαθητής του πατέρα της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρόυντ, ήταν ο άνθρωπος που με τη μακροχρόνια έρευνα και το τεράστιο συγγραφικό του έργο, άνοιξε τις πύλες του ασυνείδητου, εμπλουτίζοντας  την επιστημονική γνώση και φωτίζοντας πολλά, ως τότε αχαρτογράφητα ύδατα της ανθρώπινης ψυχής.  Όντας ξεχωριστά ευφυής και ανήσυχο πνεύμα, φτάνοντας σε μια βαθιά, γνωστική και διαισθητική αντίληψη των πραγμάτων, ήρθε σε ρήξη με το δάσκαλό του. Αυτή η απόσχιση ήταν που άνοιξε το δικό του προσωπικό δρόμο.

Είναι σημαντικό να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε  αυτόν τον εκπληκτικό, γνήσιο και τολμηρό άνθρωπο που δεν παγιδεύτηκε πίσω από τις βιτρίνες και τις αυστηρά οριοθετημένες επιστημονικές ταμπέλες, άντλησε στοιχεία ακόμη και από την παραψυχολογία που σνόμπαραν οι υπόλοιποι, από την προσωπική του εμπειρία, από την Τέχνη και τα ενσωμάτωσε στη δική του επιστημονική θεωρία με απόλυτη τεκμηρίωση.

#5 Μικρά της Ιστορίας ΙΙ (Πώλ Τίμμπετς-Ένας μαζικός δολοφόνος)

 Πωλ Τίμμπετς: Η δημιουργία ενός μαζικού δολοφόνου

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

                                                                                                                                       του «Ιδεογράφου»

Με αφορμή την επέτειο από την ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ας μιλήσουμε γι αυτόν που έριξε την πρώτη.  Όχι τον Χάρρυ Τρούμαν, τον τότε πρόεδρο της Αμερικής, εκείνον που αποφάσισε δηλαδή την ακαριαία δολοφονία δεκάδων χιλιάδων αμάχων, αλλά τον τελευταίο τροχό της αμάξης, τον φυσικό αυτουργό, τον κυβερνήτη του βομβαρδιστικού Β-29 συνταγματάρχη Πωλ Τίμμπετς (γεν.1915-θαν.2007). Πως φτάνει ένας άνθρωπος στο σημείο σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου να σκοτώσει 100.000 αμάχους; Να σκορπίσει τη φρίκη χρησιμοποιώντας ένα βομβαρδιστικό που βάφτισε με το όνομα της μητέρας του, "Ενόλα Γκέυ", που η μάνα παραπέμπει στην τρυφερότητα [1];  

#4 Ταινία: "Η Αναπαράσταση"

"Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ"

Μια πραγματική ιστορία (μετανάστευσης)

                                                                                                                                    του «Ιδεογράφου»

Η «Αναπαράσταση» ήταν η πρώτη του Θόδωρου Αγγελόπουλου και γυρίστηκε το 1970 στα Ζαγοροχώρια. Η ομορφιά του τοπίου της Ηπείρου είναι απαράμιλλη· ιδανικό μέρος για τη λήψη πλάνων, όπως αυτά που έκαναν ευρέως γνωστό τον διεθνούς φήμης σκηνοθέτη. Το χωριό στο οποίο διαδραματίζεται το έργο είναι υποθετικό. Το ονομάζει Τυμφαία, ενώ έχει και πλάνα από τα Γιάννενα. Το χωριό έχει αποδεκατιστεί από την μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία. Μόνο σε μια πόλη της Δυτικής Γερμανίας βρίσκονται διακόσια ογδόντα άτομα, αναφέρει ένας αναπομείνας κάτοικος στους δημοσιογράφους που ήρθαν να κάνουν ρεπορτάζ για το ερωτικό έγκλημα που είναι, υποτίθεται, το θέμα της ταινίας. Υποτίθεται, γιατί το έγκλημα, του οποίου προσπαθεί να κάνει αναπαράσταση (εξ ου και ο τίτλος της ταινίας) ο εισαγγελέας και η χωροφυλακή, είναι τελικά δευτερεύον. Ο Αγγελόπουλος κάνει μια ταινία για την μετανάστευση, κι ας παραπλανούν (κατά κάποιο τρόπο) τα δημοσιεύματα ότι πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, εκείνη που πιάνει και αναπτύσσει. 

#3 Μικρά της Ιστορίας Ι (Η απόπειρα δολοφονίας του Τολιάττι)

Η απόπειρα δολοφονίας του Παλμίρο Τολιάττι και η (δήθεν) ανακωχή του ποδηλάτη

Ένα κομβικό επεισόδιο της μεταπολεμικής ιστορίας της Ιταλίας

Πρωτοσέλιδο της "Ουνιτά" για την γενική απεργία.
Δεξιά σε πλαίσιο, το τηλεγράφημα του Στάλιν.

                                                                                                    Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Η διετία 1947-1948 ήταν μια πολύ κρίσιμη χρονιά για την πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη. Σε μια σειρά από χώρες, τόσο του δυτικού όσο και του ανατολικού μπλοκ, πραγματοποιήθηκαν γενικές εκλογές, στις οποίες αποτυπώθηκε η νέα πολιτική κατάσταση που σε γενικές γραμμές θα παρέμενε απαράλλακτη μέχρι το 1989. Οι συνθήκες που πραγματοποιήθηκαν αυτές ήταν πολωμένες. Στις 14 Ιούλη 1948, στις 11:30 το πρωΐ, ένας ακροδεξιός πυροβόλησε και πέτυχε με τρεις σφαίρες τον  Γραμματέα του PCI (Partito Comunista Italiano-Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) Παλμίρο Τολιάττι τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Ο Τολιάττι έβγαινε από το Μοντετσιτόριο (η ιταλική Βουλή) για διάλειμμα και πήγαινε με τη γυναίκα του να πιει στα γρήγορα (όπως συνηθίζουν οι ιταλοί) έναν καφέ σε παρακείμενο καφενείο, χωρίς συνοδεία σωματοφύλακα ή μελών του κόμματος να τον προστατεύουν. 

#2 Λογοτεχνική Άσκηση Ι

Δυο ποιήματα (συν ένα) και ένα πεζό.

Λογοτεχνική "άσκηση"

1. Μνήμη (ποίημα)

2. Ημίαιμος Πρίγκηψ (ποίημα)

3.Το γυρισμένο κάδρο (πεζό)

4. Έμιλυ Ντίκινσον (ποίημα της και μετάφραση αποσπάσματος δοκιμίου του Ε. Μοντάλε)

                                                                                                                                    του «Ιδεογράφου»

Ένα τραγούδι-μια ιστορία

Στην Κατερίνα; Στην κοινωνία; ή μήπως στην κόλαση;

Ένα τραγούδι - μια ιστορία.

 

«Ω νεότητα Πληρωμή του ήλιου Αιμάτινη στιγμή Που αχρηστεύει το θάνατο.» (Ο. Ελύτης, Προσανατολισμοί, Ποιήματα. Ίκαρος) (από το εξώφυλλο του βιβλίου της Φρανσουαζ Ντολτό "Έφηβοι")

Στην Κ.-Παύλος Σιδηρόπουλος- 1979

«Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
μα θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

Όταν θ' αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου,
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ' αγγίξεις το κορμί σου
και το βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν' ακούσουν τη φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές».

Ο αείμνηστος Παύλος Σιδηρόπουλος ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει ουσιοεξάρτηση. Είναι ο νέος όρος που χρησιμοποιείται, αντί για την τοξικομανία, στα πλαίσια της σύγχρονης τάσης για θετικοποίηση της ορολογίας. Παρόλες τις υποψίες ότι το τραγούδι γράφτηκε  για την Κατερίνα Γώγου-ηθοποιό και μετέπειτα ποιήτρια που ήταν επίσης στη χρήση, η επίσημη εκδοχή είναι πως το έγραψε για την Κάθυ, μια πρώην κοπέλα του, με την οποία είχε μια σύντομη σχέση. Το θέμα είναι ότι αυτό το τραγούδι αποτυπώνει μέσα σε λίγους στίχους τον ψυχικό πόνο του χρήστη, τη νοσηρή σχέση με τη μητέρα, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την αδυναμία διαχείρισης της ματαίωσης και τα συναισθήματα της θλίψης, της πίκρας, της απόγνωσης που κυριαρχούν στο φαύλο κύκλο της εξάρτησης.

#1 Πλέον, "Ιδεογραφίες"

Ο ΙΔΕΟΓΡΑΦΟΣ ιδεογραφεί ιδεογραφίες

(μια ιδέα μπορεί όμως να είναι και ένα ποίημα...)

Ρενάτο Γκουτούζο, "Άνθρωποι που τρώνε καρπούζι", 1948, Λάδι σε καμβά.

Μπαίνοντας στον πέμπτο χρόνο ζωής, το μπλογκ ήρθε η ώρα να πάρει ένα κάπως πιο "επίσημο" όνομα, κάπως πιο "εξωστρεφές", που όμως δεν θα σταματά να υπενθυμίζει το ερασιτεχνικό του πράγματος (όπως το προηγούμενο-"γιατίμπαμπά"): "Ιδεογραφίες (χωρίς ταρίφα)". Πηγή έμπνευσης για το όνομα αποτέλεσε η ελληνική απόδοση ενός κείμενου του 1894 του γάλλου, (πρωτο)σοσιαλιστικών αρχών, κριτικού λογοτεχνίας Μπερνάρ Λαζάρ: