Δυο διηγηματοφωτογραφίες και μια μετάφραση για την μετανάστευση.
"Λογοτεχνική άσκηση του Ιδεογράφου"
---------------------------------------------------------------------
1./Αντόνιο Γκράμσι, μετάφραση
από τα Τετράδια της Φυλακής της σημείωσης 117 του 3ου τετραδίου "Η ιταλική μετανάστευση και
η κοσμοπολίτικη λειτουργία των καλλιεργημένων ιταλών". 1930/
27 Χ 2019 «Ιδεογράφος»
Quaderno 3
(XX)
σημ.117
Πριν από τη Γαλλική
Επανάσταση και πριν συγκροτηθεί οργανικά μια εθνική άρχουσα τάξη, υπήρχε μετανάστευση ιταλών, ανθρώπων που εκπροσωπούσαν την τεχνολογική εξέλιξη και τις
διοικητικές ικανότητες, με την συμβολή των οποίων έγιναν πλουσιότερα τα
ευρωπαϊκά κράτη.
Μετά τον σχηματισμό μιας
εθνικής αστικής τάξης, και μετά την εμφάνιση του καπιταλισμού, ξεκίνησε η
μετανάστευση αυτήν την φορά εργατών, ο οποίος προορίστηκε να αυξήσει την υπεραξία που
καρπώνονταν ξένοι καπιταλιστές· η εθνική αδυναμία της άρχουσας τάξης πάντα έτσι αρνητικά
λειτούργησε. Αυτή δεν έδωσε μια εθνική γραμμή στον λαό, δεν τον έκανε να βγει από
τον επαρχιωτισμό για μια ενότητα ανώτερου επιπέδου [ δεν δημιούργησε μια οικονομική
κατάσταση που να απορροφούσε το μεταναστεύων εργατικό δυναμικό], κι έτσι αυτά
τα άτομα χάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους, ενσωματωμένα στις κατώτερες τάξεις
ξένων εθνών.
27 Χ 2019 «Ιδεογράφος»
2./Έγχρωμη φωτογραφία/
-----------------------------------------------------------------
Δεν είχα σχεδόν κλείσει τα δεκαεφτά όταν μπήκα στο βαπόρι απ'την
Πάτρα, αρχικά για Μασσαλία και στη συνέχεια με το υπερωκεάνιο για το Μπουένος
Άιρες. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε στον Γράμμο, δεν κατάφερε να διαφύγει στην
Αλβανία. Πίσω έμεινα εγώ, ο δεκάχρονος αρρωστιάρης αδερφός μου και η μάνα μου.
Πριν φύγω εκείνη έκανε την ράφτρα αλλά τα λεφτά δεν φτάνανε να συντηρήσει το
σπίτι. Όταν πέθανε και η μαμά του μπαμπά μου, που απ'όλα τα παιδιά της
βοηθούσε πιο πολύ εμάς, το πήρα απόφαση. Τη μέρα που το ανακοίνωσα η μάνα μου
δεν είπε τίποτα, ούτε που πας παιδί μου ούτε τίποτα, μόνο σκοτείνιασε. Πριν
φύγω μου έδωσε και το γαμπριάτικο του πατέρα μου, γιατί μπορεί να έπιανα και
καμιά καλή δουλειά όταν μάθαινα πια τη γλώσσα-που ξέρεις;
Δεν χρειάστηκε όμως. Εδώ και
είκοσι χρόνια δουλεύω λιμενεργάτης στον νότιο ντόκο της Αβεγιανέδα του Μπουένος
Άιρες. Το φόρεσα δυο τρεις φορές στις πρωτοχρονιάτικες χοροσπερίδες του
συνδικάτου και το φύλαξα κειμήλιο. Κάθε μήνα τον μισό μισθό τον έστελνα έμβασμα
στη μάνα μου να μεγαλώσει τον αδερφό μου. Εκείνος σπούδασε και έγινε στέλεχος
σε μια μεγάλη γερμανική επιχείρηση. Αυτό όμως το τελευταίο το έμαθα τώρα- η
μάνα μου είχε σταματήσει να μου γράφει πριν πέντε χρόνια που αρρώστησε. Δεν
έμαθα κάποιο νέο του από τότε, μέχρι που τον ξαναείδα σήμερα στην κηδεία της
μαμάς μας. Τραβήξαμε και μια φωτογραφία οι δυο μας που είπε ότι θα μου
ταχυδρομήσει στο Μπουένος Άιρες όταν γυρίσω. Μια φωτογραφία- έγχρωμη
φωτογραφία, μου είπε.
3 Χ 2018 «Ιδεογράφος»
3./Το
γράμμα/
-----------------------------------------------------------------
Αγαπητό
μας παιδί
Έχουμε
τρία χρόνια να σε δούμε. Πως περνάς στην Αυστραλία; Έχεις βρει άλλους έλληνες;
Η ξαδέρφη σου η Τίκα παντρεύτηκε τον Ρούλη της απάνω γειτονιάς, αυτόν που μένει
στον παλιό φούρνο κι απέναντι. Ελπίζουμε να είσαι καλά και να μην αρρωσταίνεις
και να ξεκουράζεσαι. Σου στέλνουμε μια φωτογραφία μας που μας τράβηξε ο
γείτονας.
σε φιλούμε
οι γονείς σου.
10 Χ 2019 «Ιδεογράφος»
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Προηγούμενη Λογοτεχνική Άσκηση: "Λογοτεχνική Άσκηση Ι"☝
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου