Συνθηματολογία II
Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης
Φώτο 1: Η γενική τοποθέτηση.
Στον ίδιο τοίχο, τρια
συνθήματα με το ίδιο σπρέυ, με τα ίδια γράμματα, αλλά διαφορετικής λογικής.
Δεξιά διαβάζουμε: "80 χρόνια θρύλος", στο κέντρο "Low
Bar", ενώ αριστερά: "Φονιάδες του λαού Αμερικάνη".
Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε το 1924, άρα το
σύνθημα γράφτηκε το 2004. Προφανώς ο φίλαθλος του ΟΣΦΠ είναι επηρεασμένος από
τα μεγάλα αντιπολεμικά συλλαλητήρια κόντρα στην εισβολή των Αμερικάνων στο Ιράκ
και αφιερώνει δυο γραμμές και γι' αυτήν. Πραγματικά, χιλιάδες λαού ξεσηκώθηκαν
την άνοιξη του 2003, όταν ξεκίνησε η επίθεση. Την νύχτα της 20ης Μάρτη όσοι
παρακολουθούσαν τηλεόραση (ποδοσφαιρική σύμπτωση: έπαιζε ο Παναθηναϊκός στην
παράταση τον επαναληπτικό με την Πόρτο) είδαν σε έκτακτο δελτίο ότι
απογειώθηκαν τα Β-52 για να βομβαρδίσουν την Βαγδάτη, οπότε άρχισε αυθόρμητα να
συγκεντρώνεται κόσμος έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία της Αθήνας. Η
συνέχεια δόθηκε την επομένη με διαδήλωση και στάση εργασίας. Τα αντιπολεμικά
συλλαλητήρια και οι συγκεντρώσεις αμέσως μαζικοποιήθηκαν και συνεχίστηκαν και
μετά την πτώση της Βαγδάτης στις 9 Απρίλη. Στην Ελλάδα κορυφώθηκαν με τη σύνοδο
κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνη του 2003.
Ήταν οι σημαντικότερες αντιπολεμικές
συγκεντρώσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων, και χαρακτηριστικό είναι ότι
απομονώθηκαν πολιτικά πολύ γρήγορα οι "ισαποστάκηδες" (αντικειμενικά
φιλονατοϊκοί), κάτι που δεν είχε γίνει στα συλλαλητήρια για τους βομβαρδισμούς
της Γιουγκοσλαβίας τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Έπαιξε ρόλο βέβαια και ότι το 1999
τμήμα των "ούτε ΝΑΤΟ ούτε Μιλόσεβιτς", παρά τη συμμετοχή τους στο
αντιπολεμικό κίνημα, ήταν και αρκετά κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, με
τον άλφα ή βήτα βαθμό πολιτικής μυωπίας, όπως ο τότε Συνασπισμός, το ΝΑΡ, η
τότε ΟΣΕ, αλλά και οι αναρχικοί. Το 2003 όλοι αυτοί εγκαταλείψανε τα "ναι,
αλλά ο δικτάτορας..." και είδανε το δάσος.
Μια σημαντική παρακαταθήκη που άφησε το
αντιπολεμικό κίνημα του 2003, είναι το γεγονός ότι η ισχυρή πολιτική πίεση που
ασκούσε η Αμερική προς κυβερνήσεις (ιδιαίτερα στις δυτικές) και λαούς με τον
περιβόητο Πόλεμο Κατά της Τρομοκρατίας, αμέσως μετά τους Δίδυμους
Πύργους, παρουσίασε σημαντικές ρωγμές. Αυτές εμφανίστηκαν ανοικτά πριν
ακόμα την εισβολή στο Ιράκ: στις 15 Φλεβάρη του 2003 έγιναν συντονισμένα
τεράστιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις και σε παγκόσμιο
επίπεδο. Η υπόθεση της παγκόσμιας κυριαρχίας που επιδίωκαν οι Αμερικάνοι κατά
την περίοδο Τζώρτζ Μπους του Νεώτερου βάλτωσε στη Φαλούτζα (το
κέντρο, τότε, της ιρακινής αντίστασης) και σε έναν βαθμό και στους δρόμους της
Ευρώπης. Αρκετός κόσμος στην Ελλάδα ξαναήρθε σε επαφή με αντιπολεμικές
παρεμβάσεις, ο απόηχος-τουλάχιστον-της όλης κίνησης έφτασε και σε χώρους
αφιλόξενους για την πολιτική, όπως η κερκίδα, και έτσι προκύψανε πανώ
αντιπολεμικά αλλά και "μεικτά" συνθήματα, όπως αυτό της φωτογραφίας.
Σηκώνει όμως κουβέντα εδώ ο -μάλλον επιεικής-
ενικός στο σύνθημα γιατί οι Αμερικάνοι δεν είναι φονιάδες μόνο ενός λαού (εδώ
προφανώς εννοεί του ιρακινού). Κατα τ' άλλα ο συνθηματογράφος ακούει και Λόου
Μπαπ γιατί δύσκολο να διαφημίζει κάποιο "Λόου Μπαρ". Αντιθέτως, ένας
άλλος που υπέγραψε με το σήμα των αναρχικών ακούει Χιπ-Χοπ. Αυτά τα δυο
νομίζω δεν αντιπαρατίθενται, γι' αυτό και ο ένας δεν μουτζούρωσε το σύνθημα του
άλλου.
Φώτο 2. Εμείς ρε κάναμε έργο!
"Ηρακλειώτες
ζωοκλέφτες-Ηπειρώτες ευεργέτες: ΟΦΗ-ΠΑΣ 0-2".
Η
έρευνα έδειξε ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει να επιδείξει μόνο μια εκτός έδρας νίκη
επί του ΟΦΗ, τον Απρίλη του 2012, άρα και εδώ ο χρονικός προσδιορισμός του
συνθήματος ήταν εύκολη υπόθεση. Στη νίκη αυτή βοήθησε ενδεχομένως και η
Παναγία, δια του τότε προπονητού Άγγελου Αναστασιάδη (ο οποίος
πάντα την μνημονεύει στο καθιερωμένο μετά τα ματς κήρυγμα-συνέντευξη Τύπου),
αλλά σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά αγώνα, οπότε ένας Γιαννιώτης σκέφτεται να
πικάρει αλλιώς τους οφητζήδες. Θέτει-έμμεσα-ένα αμείλικτο ερώτημα: Ποιος
είναι τελικά χρήσιμος σ' αυτόν τον τόπο; Οι επώνυμοι Γιαννιώτες που
δώσανε τα ονόματά τους σε γύρω δρόμους από το Πολυτεχνείο (Τοσίτσας,
Στουρνάρας), σε ένα θωρηκτό και σε φυλακές (Αβέρωφ) ή οι ανώνυμοι Ηρακλειώτες
(Μανωλογιαννομιχάληδες) που χαρτοπαίζουν, κοπροσκυλιάζουν στη ζέστη και κλέβουν
κανά ζώο όταν πεινάσουν;
Το ερώτημα είναι ρητορικό. Και η απάντηση
βασίζεται σε ένα στερεότυπο που η επίσημη ιστορία λατρεύει. Να το συνοψίσω με
απλά λόγια: χωρίς τους ευεργέτες (αντίστοιχα, προέδρους) τι θα ήταν
το ελληνικό κράτος (ομάδες), ειδικά στα πρώτα του βήματα; Πραγματικά, οι
ως επί το πλείστον τσιφλικάδες, ή έμποροι όπλων, ή τοκογλύφοι εθνικοί ευεργέτες
κοντά στο τέλος της ζωής τους κληροδότησαν (για αποκατάσταση της φήμης τους;)
κτήρια και υποδομές που το ελληνικό κράτος με τα άθλια οικονομικά του ήταν
αδύνατο να αναλάβει. Κατά μια άλλη εκδοχή, χρησιμοποίησαν διαθήκες επειδή δεν
θέλανε να δώσουν χρήματα για υποδομές στο οθωμανικό κράτος, όμως αυτό δεν
ισχύει, γιατί μια χαρά δουλειές κάνανε μ' αυτό. Και το ελληνικό κράτος (δηλαδή
αυτοί) για αντάλλαγμα "ξέχασε", όταν αναφέρεται στο έργο τους, να
παραθέτει πλήρη βιογραφικά. Και το "ξεχνάει" ακόμα. Ο Γιάνης Κορδάτος
έγραψε γι' αυτούς: «Δυστυχισμένοι Αρβανίτες της
Αττικής, πού να ξέρετε πως τα έργα και οι δωρεές του Συγγρού, το πιο πολύ είναι
ιδρώτας και αίμα δικό σας. Κακόμοιροι αγρότες που σας μαθαίνουν στα σχολεία ένα
σωρό παραμύθια για τους "μεγάλους ευεργέτες του Εθνους", πού να
ξέρετε πως οι Τοσίτσηδες, οι Ζαππαίοι, οι Μπενάκηδες, οι Αβέρωφ, οι Ζωγράφηδες,
οι Βαλλιάνοι, οι Μαρασλήδες και τράβα κορδέλα, ήταν σκληροί εκμεταλλευτές των
αγροτών και εργατών της Αιγύπτου, Τουρκίας, Ρουμανίας, Ρωσίας...» ("Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας", τ. 4,
έκδ. 20ός Αιώνας, Αθήνα 1958, σ. 445). Αυτό δεν δείχνει να απασχολεί τον
Γιαννιώτη οπαδό, παρά μόνο η καταγωγή αρκετών από αυτούς: Ριζάρης, Αρσάκης,
Σταύρου, Ζάππας, Σίνας, Τοσίτσας, Στουρνάρας, Αβέρωφ, Ζωγράφος, κλπ,
κλπ, 44 εμείς και 39 όλοι σας, ή σας πονάει ο Ζωγράφος (τελικά, όχι
μόνο ο γνωστός διαιτητής!) όπως θα έλεγε και ο φίλος
του προηγούμενου συνθήματος.
Όπως αντιμετωπίζει η επίσημη ιστορία τους
εθνικούς ευεργέτες έτσι αντιμετωπίζουν και οι φίλαθλοι τους προέδρους: μην τα
πολυσκαλίζεις.
Όμως προσέξτε αθωότητα. Σήμερα
που όλα τα οπαδικά συνθήματα είναι για μανάδες, καρκίνους, "σας
ψάχνουμε", "ξεχάσατε τα μηχανάκια σας", το σύνθημα θυμίζει την
καζούρα που γινόταν στο δημοτικό. -Είστε κουρέλες ρε! -Δε λέμε "ρε".
Οι άλλες
"Συνθηματολογίες":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου