#9 Συνθηματολογία Ι (Cypralex)

Συνθηματολογία Ι

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης*

Φώτο 1: "Δεν μπορεί, παίρνει cypralex"

Είσαι πασοκατζής και ταλαιπωρείσαι από αλλεργία στον σαμαροβενιζελισμό; Από το 2012 κυκλοφορεί στη χώρα μας το cypralex, το θαυματουργό φάρμακο που συστήνουν χιλιάδες κεντρώοι της Ευρώπης. Το cypralex δημιουργήθηκε ειδικά για τις παθήσεις στην Ελλαδα- ηρεμιστικό, αντιαναλγητικό, αγχολυτικό. Και πλέον τέρμα οι ενδοφλέβιες ενέσεις! Τώρα βγαίνει και σε σιρόπι ή χάπια*.

*τυχόν νεοφιλελεύθερες παρενέργειες να αναφέρονται άμεσα στον γιατρό σας. Διαβάστε προσεκτικά τις οδηγίες χρήσης. Κεντρική διάθεση-διανομή: «Syriza λίμιτεδ», Πλατεία Κουμουνδούρου, Αθήναι. Εξαγωγές και σε Ιταλία-Ισπανία.

                                                                                                                                    του «Ιδεογράφου»
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Η συνθηματολογία έχει σκοπό να ξεσκαλίσει σκέψεις και γεγονότα κοιτώντας τι έχουν να πουν οι τοίχοι, γιατί τα συνθήματα στους τοίχους διηγούνται ιστορίες. Φυσικά, διηγούνται ιστορίες όταν παραμένουν στους τοίχους και δεν σβήνονται άρον-άρον, με την αιτιολογία ότι βρωμίζουν και προσβάλουν την αισθητική του χώρου, κυρίως του αστικού χώρου. Ας μην το αναλύσουμε εδώ. Η πραγματική αιτία φυσικά είναι ότι το σύνθημα συνήθως αποτελεί πολιτική παρέμβαση, των μη εχόντων φωνή, των αποκλεισμένων ή περιθωριοποιημένων από τα ΜΜΕ. Και είναι πολιτική παρέμβαση που αποσκοπεί αφενός στο να δηλώσει παρουσία, ένα υπάρχω και όποιος θέλει με βρίσκει, και αφετέρου να γνωστοποιήσει θέσεις και κατευθύνσεις, πολλά πράγματα.

Βεβαίως δεν γράφουν μόνο κόμματα και οργανώσεις στους τοίχους, και δυστυχώς όχι μόνο σε τοίχους αλλά και σε μνημεία. Γράφουν και μεμονωμένοι άνθρωποι για σκέψεις τους, για τον έρωτά τους, για την ομάδα τους, για οτιδήποτε. Συνθήματα γράφονται παντού. Η Αριστερά, γενικά, νομίζω έχει μια ηθική σε αυτό το θέμα, γράφει κυρίως  σε αυλότοιχους και σε, ας πούμε, δημόσιους τοίχους και αποφεύγει τους τοίχους των σπιτιών (ειδικά νέων και φρεσκοβαμμένων) και των διατηρητέων κτηρίων. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις ή και περίοδοι που το τελευταίο πράγμα που θα κοιτάξει κανείς είναι σε ποιον ανήκει ο τοίχος.