«Πολίτες
δεύτερης κατηγορίας», του Τζιόρτζιο Αγκάμπεν
Μετάφραση άρθρου από το quodlibet.it
Του «Ιδεογράφου»
Πολίτες
δεύτερης κατηγορίας
Όπως
συμβαίνει κάθε φορά που εγκαθιδρύεται ένα αυταρχικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης
και οι συνταγματικές εξασφαλίσεις αναστέλλονται, το αποτέλεσμα είναι –όπως συνέβη
με τους εβραίους επί φασισμού- η διάκριση μιας κατηγορίας ανθρώπων, οι οποίοι
γίνονται αυτόματα πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Σε αυτό αποσκοπεί η δημιουργία
του λεγόμενου green
pass. Ότι πρόκειται
για μια διάκριση που γίνεται σύμφωνα με προσωπικές αντιλήψεις και όχι από μια αντικειμενική
επιστημονική βεβαιότητα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στο περιβάλλον των
επιστημόνων η συζήτηση τρέχει, μέχρι κι αυτήν την στιγμή, για την ασφάλεια και
την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, τα οποία, σύμφωνα με την γνώμη γιατρών κι
επιστημόνων που δεν υπάρχει λόγος να αγνοήσουμε, κατασκευάστηκαν βιαστικά και
χωρίς το κατάλληλο πειραματικό στάδιο.
Παρόλα αυτά,
εκείνοι που επιμένουν στις ελεύθερες και θεμελιωμένες πεποιθήσεις τους και
αρνούνται να εμβολιαστούν θα αποκλειστούν από την κοινωνική ζωή. Το ότι το
εμβόλιο μεταβάλλεται έτσι σε ένα είδος πολιτικο-θρησκευτικού συμβόλου
προσανατολισμένου να δημιουργήσει μια διάκριση ανάμεσα στους πολίτες είναι
προφανές σε μια ανεύθυνη δήλωση ενός πολιτικού που, αναφερόμενος σε εκείνους
που δεν εμβολιάζονται, είπε, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι χρησιμοποιεί φασιστική
φρασεολογία: «Θα τους τελειώσουμε με το green pass». Το «πράσινο πάσσο» καθιστά αυτούς που
δεν θα το έχουν φορείς ενός εικονικού κίτρινου άστρου.
Πρόκειται
για ένα γεγονός του οποίου η πολιτική βαρύτητα δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Τι
καταλήγει μια χώρα στο εσωτερικό της οποίας δημιουργείται μια τέτοια διάκριση;
Πως μπορεί κάποιος να δεχτεί να συνυπάρχει με πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Η
ανάγκη διακριτοποίησης είναι παλιά όσο οι κοινωνίες και βέβαια μορφές κοινωνικών διακρίσεων υπάρχουν και στις δικές μας κοινωνίες, τις λεγόμενες
δημοκρατικές. Όμως το να είναι αυτές οι εκ των πραγμάτων διακρίσεις
επιβεβλημένες δια νόμου είναι μια βαρβαρότητα που δεν μπορούμε να δεχτούμε.
Τζιόρτζιο Αγκάμπεν 16 Ιουλίου2021
Σημειώσεις:
Η μετάφραση και η δημοσίευση του άρθρου δεν συνεπάγεται απαραίτητα συμφωνία
Giorgio Agamben: Σύγχρονος ιταλός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Ρώμη το 1942
Green pass: Πρόκειται για ηλεκτρονικά εκδιδόμενο στην Ιταλία πιστοποιητικό για όσους έχουν εμβολιαστεί έναντι κόβιντ-19 με μια τουλάχιστον δόση ή έχουν αρνητικό τεστ 48 ώρες πριν την χρήση του πιστοποιητικού. Θα ισχύσει από 6 Αυγούστου και θα δίνει πρόσβαση σε κάποιες δραστηριότητες (σε στάδια, μουσεία, θέατρα, σινεμά, γυμναστήρια, πισίνες κλπ) στις οποίες όσοι δεν διαθέτουν θα αποκλείονται. (Πηγή)
Ο Αγκάμπεν το τραβάει στα άκρα με τον παραλληλισμό με τους περιορισμούς των εβραίων (πριν το Ολοκαύτωμα), τους "Ειδικούς Νόμους της Νυρεμβέργης". Εκτός του ότι η έκταση των περιορισμών που αποφάσισε η κυβέρνηση Ντράγκι είναι ένα ελάχιστο κλάσμα αυτών που βίωναν οι εβραίοι της Γερμανίας, και η ίδια η πρόφαση είναι πολύ διαφορετική: γίνεται επίκληση στην προστασία των υπολοίπων. Η θεώρηση αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα ως προς την αποδοχή της από πολύ κόσμο- και (επειδή) δεν είναι και εκτός τόπου και χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης: ο εβραίος δεν μπορούσε να πάψει να είναι εβραίος, ακόμα και να ήθελε. Εντελώς λάθος η σύγκριση. Μια υπερβολή που υπονομεύει ένα σκεπτικό που θέλει να δείξει την ευκολία σήμερα να νομοθετούνται διακρίσεις.
Δεύτερο σημείο κριτικής είναι η αναφορά σε εμβόλια που "κατασκευάστηκαν βιαστικά και χωρίς το κατάλληλο πειραματικό στάδιο".
Το ότι φτιάχτηκαν βιαστικά απαντάται από το ξαφνικό της εμφάνισης του κορονοϊού. Σαφώς, δεν μπορούσε κάποιος να περιμένει δυο και τρια χρόνια μέχρι να τα αναπτύξει, με δεδομένη την παγκόσμια διάδοση και την μεγάλη θνησιμότητα του κορονοϊού.
Το ότι δεν είχαν το κατάλληλο πειραματικό στάδιο είναι αναληθές: όλα τα εμβόλια που εγκρίθηκαν από τον ΠΟΥ πέρασαν τα απαραίτητα στάδια πειραματισμού, τα οποία ανακοινώθηκαν κιόλας.