#59 Είπαν: Ζοζέ Σαραμάγκου, για την ευτυχία

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου για την ευτυχία

Μετάφραση του "Ιδεογράφου"

Ρώτησαν το 2001 σε μια συνέντευξη [1] τον Ζοζέ Σαραμάγκου (πέθανε σαν σήμερα, στις 18 Ιούνη 2010) τί γνώμη έχει για την ευτυχία. Απάντησε:

#58 Ταινία: "Sorry, we missed you", του Κεν Λόουτς

Sorry we missed you

Εικόνες της οικονομικής κρίσης

Του "Ιδεογράφου"

Θέλει κάποιος να καταλάβει σε εκατό λεπτά πως ζει ο άγγλος λευκός άνθρωπος του μεροκάματου στην Αγγλία; Ας δει αυτήν την ταινία. Το «Sorry, we missed you» του Κεν Λόουτς, το οποίο είναι και το τελευταίο ως τώρα φιλμ του άγγλου σκηνοθέτη (2019). Αυτή είναι η μια όψη.

#57 Πρόσωπα: Χουλιάν Γκριμάου και Αλεχάντρο Ρεβόγιο

 

Αλεχάντρο Ρεβόγιο και Χουλιάν Γκριμάου

Η συνάντηση δυο διαφορετικών ανθρώπων

του «Ιδεογράφου»

Ο Αλεχάντρο Ρεβόγιο Άλβαρεζ Αμαντί

 

Ο Αλεχάντρο Ρεβόγιο Άλβαρεζ Αμαντί γεννήθηκε το 1934 στη Μαδρίτη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο του Οβιέδο και πήρε το πτυχίο του το 1956. Στη συνέχεια, έγινε αξιωματικός του (φρανκικού) στρατού, φτάνοντας στο βαθμό του λοχαγού. Το 1973 έγινε διευθυντής στους κρατικούς σιδηρόδρομους και, μετά την πτώση της δικτατορίας, το 1977 διορίστηκε διευθυντής στην ταχυδρομική υπηρεσία της Ισπανίας. Την δεκαετία του '80 διετέλεσε γραμματέας ή διευθυντής σε διάφορες κρατικές εταιρίες, ενώ παράλληλα ήταν στέλεχος του κεντροδεξιάς φιλομοναρχικής Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (UDC) που κέρδισε τις πρώτες δυο μεταδικτατορικές εκλογές. Ο ίδιος ήταν προσωπικός φίλος του βασιλιά Χουάν Κάρλος και υπήρξε δραστήριος Καθολικός για όλη του τη ζωή. Έκανε πέντε παιδιά και τελικά πέθανε στις 11 Μαρτίου 2015, χτυπημένος από το αλτσχάιμερ.

#56 Λογοτεχνική Άσκηση ΙΙΙ (μικροδιήγημα)

"Η αναγνώστρια μικρών βιβλίων".

Λογοτεχνική "άσκηση" ΙΙΙ (σε τρία πρόσωπα)

1. "Αναγνώστρια μικρών βιβλίων" (μικροδιήγημα)

                                                                                                                                    του «Ιδεογράφου»

Της αρέσει να συζητά με τους φίλους της για βιβλία. Κάθεται κάποια απογεύματα, όποτε βρίσκεται μ' αυτούς δηλαδή, αναπαυτικά στις πολυθρόνες γύρω από ένα χαμηλό τραπεζάκι, με τους καφέδες, το νεράκι, το γλυκό του κουταλιού που πάντα της στέλνει η μάνα της, τη μουσικούλα και αναλύουν αυτά που διαβάζουν και αυτά που διαβάσανε. Τα δικά της είναι πολλά. Και είναι όλα μικρά, λίγες σελίδες το καθένα, αμέτρητα πια- αυτό μπορεί να το διαπιστώσει οποιοσδήποτε χαζέψει τη βιβλιοθήκη της, την οποία έχει στο σαλόνι της σε κοινή θέα. Πολλά είναι σκονισμένα και κιτρινισμένα. σε άλλα λείπουν σελίδες, ίσα που θυμάται ότι κάποτε τα διάβασε, δεν τα πετάει όμως γιατί κατά βάθος θέλει να της θυμίζουν αυτό που είναι: αναγνώστρια μικρών βιβλίων.