#38 28η Οκτωβρίου, η αρχή του ξεσηκωμού

 28η Οκτωβρίου 1940-αλλαγή ρότας

Του 《Ιδεογράφου》

Στους μαχητές της Τρεμπεσίνας

Στις 28 Οκτώβρη 1940 η ελληνική ιστορία άλλαξε ρότα και για μια μεγάλη χρονική περίοδο πρωταγωνιστές. Ως επέτειος πράγματι συνδέεται με μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και δεν θα αντικατασταθεί μέχρι να βρεθεί ανάλογης αξίας πολιτικό γεγονός. Το γεγονός ότι το περιεχόμενο της επίσημης επετείου φτάνει στα αυτιά μας, ειδικά των παιδιών, αλλοιωμένο αρκετά ως προς το περιεχόμενο της, περιορισμένο πολλές φορές μόνο στην άρνηση της τότε φασιστικής κυβέρνησης να δεχτεί τους όρους του Μουσολίνι και στις νίκες του αλβανικού μετώπου, δεν αναιρεί τη σημασία που πραγματικά έχει για τον ελληνικό λαό, όπως και η 25η Μαρτίου, όπως και η (ανεπίσημη) γιορτή του Πολυτεχνείου• οι τρεις πανελλήνιας εμβέλειας επέτειοι. Και στις τρεις υπήρξε λαϊκή ανάταση και οι τρεις είχαν ως εκ τούτου προοδευτικό περιεχόμενο. Η 28η Οκτωβρίου ήταν η αρχή μιας νέας κατάστασης, πολύ διαφορετικής από αυτή που θα φανταζόταν ο Μεταξάς στο στρατιωτικό του διάγγελμα• ακριβώς όπως την φαντάστηκε ο Ζαχαριάδης με το περίφημο γράμμα της φυλακής.

#37 Fake news και wrong news

 

Fake News και Wrong News

Του "Ιδεογράφου"

(Με τη συμβολή του Ντέμη και του Γιώργου)

Σήμερα, ένα πρωτοσέλιδο (ή άρθρο) σαν της παραπάνω καναδέζικης εφημερίδας "World" θα βαφτιζόταν fake news. Στην πραγματικότητα δεν είναι, διότι τα fake news έχουν δόλο. Είναι σκόπιμη παραπληροφόρηση με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων που είτε βλάπτουν έναν αντίπαλο/ανταγωνιστή είτε ωφελούν κάποιον ή τον ίδιο που τα διαδίδει. Είναι, με άλλα λόγια, ψευδής δυσφήμιση/διαφήμιση. Σήμερα η δομή και τα εργαλεία που δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλλει στην ευκολότερη διάδοσή τους, με την έννοια ότι έχει χαλαρώσει η αναζήτηση της αξιοπιστίας των πηγών, οι οποίες πολλές φορές χάνονται εντελώς στην αλυσίδα των "κοινοποιήσεων", σαν τις διαδρομές του μαύρου χρήματος στις οφ σορ εταιρίες. Αυτή η πραγματικότητα έχει κάνει τα fake news ένα σημαντικό προπαγανδιστικό εργαλείο για διάφορες πολιτικές δυνάμεις, κάποιες εκ των οποίων το χρησιμοποιούν και κατά κόρον, ειδικά οι ακροδεξιές. Οι οποίες έχουν παράδοση σε αυτό. 

#36 Ταινία: "Κιέριον"

Κιέριον

Καμουφλαρισμένος κινηματογράφος

του «Ιδεογράφου»

Στην ελληνική ταινία «Κιέριον" του 1967 του σκηνοθέτη Δήμου Θέου, υπάρχει ένα ζήτημα: το σενάριο από πλευράς ιστορικής ακρίβειας είναι παλαβό:

Ένας αμερικάνος δημοσιογράφος, ονόματι Μόργκαν, έρχεται στην Ελλάδα να ερευνήσει το θέμα των καρτέλ πετρελαίου που βάζουν τους άραβες να πολεμήσουν το Ισραήλ (την εποχή εκείνη κανείς δεν έλεγε κάτι τέτοιο). Αυτός θα συναντιόταν με έναν εγγλέζο που λεγόταν Ρος και ήταν σύνδεσμος των ανταρτών επί κατοχής με το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (τι μας νοιάζει αυτή η πληροφορία;). Πριν συμβεί αυτό συναντιέται με αυτόν που τον έφερε στην Ελλάδα, τον δημοσιογράφο Βαγενά, ο οποίος έχει σχέση με «το φοιτητικό κίνημα». Το συμπαθεί και κάνει τα ρεπορτάζ του στα ΜΜΕ. Ποιο φοιτητικό κίνημα όμως; Εδώ απογειωνόμαστε! Μια παράνομη φοιτητική ομάδα...σιωνιστών που συνεδριάζει μυστικά και ακούγεται από πίσω ο πολύγραφος που βγάζει προκηρύξεις και οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με αποκόμματα εφημεριδών που δείχνουν βιετκόνγκ, Μαύρους Πάνθηρες, την Γκουέρνικα, κλπ.. Στο πατρικό του φοιτητή Σαδίκ, σε αφίσα και ο Τσε Γκουεβάρα. Άσχετο;