#73 Ένα αθώο παιδικό τραγούδι

 

Στου Μανώλη την ταβέρνα...

Στου Mανώλη την ταβέρνα

έπεσε µια ντουφεκιά

και ανοίξαν τα βαρέλια

και χυθήκαν τα κρασιά

E ρε, τζουµ 31

E ρε, τζουµ 32

E ρε, τζουµ 33 και µισό

Kι η Mανώλαινα φωνάζει

Πωπωπώ, τι συµφορά

που ανοίξαν τα βαρέλια

και χυθήκαν τα κρασιά

E ρε, τζουµ 31

E ρε, τζουµ 32

E ρε, τζουµ 33 και µισό

Του «Ιδεογράφου»

Οι στίχοι του πασίγνωστου παιδικού τραγουδιού είναι του Λευτέρη Παπαδόπουλου και η μουσική "είναι" του Δήμου Μούτση (από τον δίσκο "Ζουμ ζουμ η Μέλισσα" του 1972). Γιατί μπήκε το "είναι" σε εισαγωγικά; Γιατί η μουσική αυτού του εμπνευσμένου παιδικού τραγουδιού δεν είναι πρωτότυπη, αντιθέτως είναι ελαφρά παραλλαγμένη από τη μουσική ενός ύμνου, που ξυπνάει άσχημες μνήμες στη γείτονα Ιταλία, αλλά και στους γηραιότερους κατοίκους των πρώην αποικιών της, της Λιβύης, της Σομαλίας, της Αιθιοπίας. Ήταν το ρεφραίν του επίσημου ύμνου του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος (PNV: Partito Nazionale Fascista) του Μουσολίνι, το "Τζιοβινέτσα" (Giovinezza: η νεότητα).
Ο ύμνος αυτός είχε αντικαταστήσει ουσιαστικά τον εθνικό ύμνο της Ιταλίας μετά την άνοδο του φασισμού το 1922. Παιζόταν κάθε μέρα στο ραδιόφωνο και άνοιγε όλες τις συγκεντρώσεις του φασιστικού κόμματος. Οι στίχοι του ρεφραίν του φασιστικού ύμνου ήταν:

Giovinezza, giovinezza, (νεότητα,νεότητα)
primavera di bellezza: (άνοιξη της ομορφιάς)
nel Fascismo è la salvezza (στο Φασισμό είναι η σωτηρία)
della nostra libertà (της ελευθερίας μας)
per Benito Mussolini (για τον Μπενίτο Μουσολίνι)
eja eja alalà (έγια έγια αλαλά, όπως λένε Ουρρά!, ζήτω! κλπ)

"Πίστευε-υπάκουε-πολέμα"

Η "Τζιοβινέτσα" υιοθετήθηκε από το Μουσολίνι για δυο λόγους: πρώτον περιείχε τη λέξη "νεότητα" και ο Μουσολίνι έτσι χαρακτήριζε το φασιστικό κίνημα, ότι πρεσβεύει δηλαδή την ανανέωση της Ιταλίας, του έθνους, παρά το ότι το ιταλικό κράτος είχε-δεν είχε μόνο εξήντα χρόνια ζωής, ήταν πάντως μια λέξη που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στις ομιλίες του και στα κείμενά του. Γενικά, ο ιταλικός φασισμός χρησιμοποιούσε μονότονα στις προπαγανδιστικές του εκστρατείες διάφορες επιλεγμένες λέξεις, όπως Autarchia (αυτάρκεια), Duce, Giovinezza, Popolo (λαός) κ.α. που αποκτούσαν γι αυτόν και μυστικιστική σημασία, δεν αποτελούσαν απλά συμπύκνωση ιδεολογίας. Δεύτερον, το τραγούδι γράφτηκε αρχικά από δυο φοιτητές, πριν τον Α' Παγκοσμίο Πολέμο, για να τραγουδήσουν το τέλος της φοιτητικής ξεγνοιασιάς, αλλά κάνοντας νύξεις και για πολέμους (που έρχονταν, και ο Φασισμός εξυμνούσε τον πόλεμο) όπου "ο εχθρός θα μας δει να χαμογελάμε στο θάνατο". Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, υιοθετήθηκε από τους Άρντιτι (Arditi- επίλεκτο σώμα του ιταλικού στρατού), οι οποίοι το παράλλαξαν και μετά την αποστράτευσή τους πέρασαν-ως παρακρατικοί-στις γραμμές του φασισμού. Και τέλος, επί φασισμού, πήρε τους στίχους που το έκαναν επίσημο ύμνο. Ο Τζουζέπε Μπλανκ που έγραψε τη μουσική της πρώτης παραλλαγής, έγραψε αργότερα και μια σειρά από φασιστικούς ύμνους, έγινε και αυτός κάτι σαν επίσημος συνθέτης του ιταλικού φασισμού.

Το τραγούδι όμως απέκτησε αργότερα και μια περίεργη παραλλαγή: υιοθετήθηκε από τους γερμανούς κομμουνιστές ( πριν τον φασισμό είναι η αλήθεια) με τον τίτλο "Italianisches Bolschewistenlied" (τραγούδι των Ιταλών μπολσεβίκων), αλλάζοντας φυσικά τους στίχους, μόνο που...δεν άρεσε καθόλου στους Ιταλούς όταν αργότερα τους το τραγουδούσαν στην Ανατολική Γερμανία οι γερμανοί νεολαίοι στα συνέδριά τους. Τελικά, ο Μουσολίνι έγινε...Μανώλαινα και ησύχασε ο κόσμος. 

πατρίς-θρησκεία-οικογένεια