Γεωργάκης-Παναγούλης
Η εποχή κάνει τους ανθρώπους
Του «Ιδεογράφου»
Σαν σήμερα, το 1970 αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα της Ιταλίας ο εικοσιδυάχρονος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας στη συνεχιζόμενη δικτατορία στην Ελλάδα. Για να ευαισθητοποιήσει το ιταλικό προοδευτικό κίνημα, αλλά και γιατί δεν άντεχε τη δικτατορία. Ο Γεωργάκης προδικτατορικά ήταν μέλος της ΕΔηΝ, της νεολαίας δηλαδή της Ενώσεως Κέντρου. Στο Κέντρο ανήκε και το άλλο μεγάλο παλικάρι, ο Αλέκος Παναγούλης, και μάλιστα μεταπολιτευτικά εξελέγη βουλευτής με το κόμμα του Μαύρου (όχι με το προοδευτικότερο του Αντρέα Παπαντρέου), μέχρι να δολοφονηθεί.
Σήμερα, βλέποντας τις θέσεις που εκφράζουν όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως Κέντρο, θέσεις αντιδραστικές, αναρωτιέσαι για αυτούς τους δυο ήρωες: πως είναι δυνατόν να δείξουν τέτοια αυτοθυσία και αυταπάρνηση δυο άνθρωποι που, μη ανήκοντες στην Αριστερά, θα μπορούσαν τότε μια χαρά να βολευτούν και να κάνουν υπομονή μέχρι να έρθουν οι δικοί τους στα πράγματα; Άλλωστε η Ένωση Κέντρου ήταν ένα πελατειακό κόμμα "παραγόντων" και επαγγελματιών πολιτικών, αντίβαρο στο αντίστοιχο δεξιό, ανάχωμα στο αριστερό.
Είναι η εποχή που έκανε τη διαφορά. Η εποχή του παγκόσμιου ξεσηκωμού των λαών και της νεολαίας. Είναι η νωπή κληρονομιά του "νέου '21" (η Αντίσταση) που δημιούργησε νέες συνειδήσεις βαθιά δημοκρατικές σε χιλιάδες και χιλιάδες ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων βρήκαν καταφύγιο- κυνηγημένοι- στο Κέντρο, χωρίς ιδεολογικά να ανήκουν σε αυτό. Το '65 έγινε η νέα έκρηξη, με την Αποστασία και το βασιλικό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Δυο επιφανή τέκνα της ήταν και οι Γεωργάκης-Παναγούλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου