Ένα ανεξιχνίαστο
έγκλημα ή στοιχειώδη μαθήματα καπιταλισμού.
 |
| Ο Ενρίκο Ματτέι με τον Νάσσερ |
Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ
Του «Ιδεογράφου»
Ο Ενρίκο
Ματτέι (αριστερά στη φωτογραφία, με τον Γκαμάλ Νάσσερ), επιχειρηματίας
χριστιανοδημοκράτης και πρώτος πρόεδρος της Ιταλικής Υπηρεσίας Υδρογοναθράκων
(ΕΝΙ-Αgip) τη δεκαετία του '50 αναζήτησε ενεργειακή διέξοδο για την Ιταλία. Οι
περιβόητες «εφτά αδερφές» (οι δυο Στάνταρ Όιλ, ΒΡ, Shell, Τοτάλ, Elf, Τέξακο)
που ήλεγχαν το 85% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου την εποχή εκείνη
διατηρούσαν ψηλά τις τιμές του αργού πετρελαίου, έχοντας συστήσει ουσιαστικά
καρτέλ, όπως καρτέλ αργότερα αποτέλεσε ο ΟΠΕΚ. Η περίοδος αυτή της Ιταλίας, που
βαφτίστηκε «Τα χρόνια της Ανασυγκρότησης» (Gli anni di riconstruzione),
ήταν πολύ κρίσιμη για το αν η χώρα θα συνέχιζε να μετράει στο διεθνές στερέωμα
ως μια (έστω δεύτερης κατηγορίας) ιμπεριαλιστική δύναμη ή θα εκφυλιζόταν σε
περιφερειακή δύναμη. H συγκυρία για το ιταλικό κεφάλαιο ήταν ευνοϊκή με την
εξής έννοια: Η βιομηχανική παραγωγή υφασμάτων και ρουχισμού με την οποία η χώρα
κατείχε υψηλή θέση διεθνώς, έμεινε σχετικά ανέπαφη κατά τη διάρκεια του
πολέμου. Η βαριά βιομηχανία μηχανημάτων, αυτοκινήτων κλπ από την πλευρά της
είχε εξελιχθεί τεχνολογικά από την πολεμική προσπάθεια και ένας από τους
κυριότερους ανταγωνιστές στην Ευρώπη, η Γερμανία (πλέον Δυτική Γερμανία) είχε
καταστραφεί ολοκληρωτικά. Επίσης το κόστος της εργατικής δύναμης ήταν χαμηλό,
σε σχέση με άλλες βιομηχανικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Η ανασυγκρότηση ήταν
φυσικά συνάρτηση και της βιομηχανικής παραγωγής, η οποία με τη σειρά της εξαρτιόταν
απόλυτα από τις τιμές του πετρελαίου.