#47 Πρόσωπα: Φραγκλίνος Ρούζβελτ

 Φραγκλίνος Ρούζβελτ

Η σημαντικότερη πολιτική προσωπικότητα της ιστορίας των ΗΠΑ

Του "Ιδεογράφου"

Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ γεννήθηκε στις 31/1/1882. Ο Ρούζβελτ ήταν ένας, αν όχι ο πιο πραγματιστής αστός πολιτικός του 20ου αιώνα.

#46 Ματιές στο 1821 (Πρώτη)

 Ματιές στο 1821

μέρος Α

Του "Ιδεογράφου"

πίνακας του Κ.Βολανάκη "Το κάψιμο τουρκικής φρεγάτας"

Πρώτη Ματιά: Ο Παπανικολής, η σημασία των ναυτικών επιχειρήσεων και τα αντίποινα

#45 Μικρά της Ιστορίας XIΙΙ (Το καθυστερημένο τέλος ενός εγκληματία πολέμου)

 

Εγκλήματα και (αργοπορημένη) τιμωρία

Το τέλος του Γιοακίμ Πάιπερ

Άλλα "Μικρά της Ιστορίας" ΕΔΩ

Του «Ιδεογράφου»

Η δικαιοσύνη είναι σαν ένα τραίνο που έρχεται πάντα με καθυστέρηση.
(Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο)

Ήδη πριν ακόμα τελειώσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τέθηκε απ' τους Συμμάχους το ζήτημα της απόδοσης δικαιοσύνης για τα ναζιστικά εγκλήματα. Δεν είναι αντικείμενο του παρόντος κειμένου η ανάλυση των απόψεων που εκφράστηκαν πάνω σ' αυτό, όμως η πραγματικότητα έδειξε ότι οι διακηρύξεις έμειναν στα παχιά λόγια: πάρα πολλοί από τους ναζί την γλύτωσαν. Ένα μέρος αυτών (σκανδαλωδώς) αθωώθηκε, ένα άλλο μέρος εξέτισε ελαφρές ποινές και κάποιοι άλλοι καταδικάστηκαν, μεν, σε θάνατο, αλλά στην πορεία έλαβαν χάρη. Ένας από τους τελευταίους ήταν ο Γιοακίμ Πάιπερ. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αφέθηκε ελεύθερος και τελικά η δικαιοσύνη ήρθε πολύ αργότερα, σαν αργοπορημένο τραίνο-όπως θα έλεγε ο Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο,-από κει που δεν το περίμενε.

#44 Επέτειος κουβανέζικης Επανάστασης

 Επέτειος κουβανέζικης επανάστασης

Του "Ιδεογράφου"

Σαν σήμερα, 1/1/1959, ο δικτάτορας Φουλγκένσιο Μπατίστα εγκατέλειπε την χώρα για το Μαϊάμι των ΗΠΑ, μαζί με όλο τον χρυσό, και οι αντάρτες έμπαιναν στην Αβάνα. Ελάχιστοι εκείνη την στιγμή μπορούσαν να προβλέψουν πόσο τεράστιο αντίκτυπο θα είχε αυτό το γεγονός, όχι μόνο στην κουβανέζικη ή γενικότερα λατινοαμερικάνικη πολιτική σκηνή, αλλά και στην παγκόσμια. Για αυτό και οι ρεπόρτερ των αμερικάνικων ΜΜΕ αφιέρωναν αμήχανα πρωτοσέλιδα (φώτο) και άρθρα για τον Κάστρο. Ήταν "καλός"; ήταν "κακός" (δηλαδή "κόκκινος"); Αναγνώρισαν πρώτοι (εκεί είναι η ειρωνεία) το επαναστατικό καθεστώς αυτοί που ένα μόλις χρόνο μετά έγιναν οι χειρότεροι πολέμιοί του, που το κυνήγησαν και κυνηγούν ανελέητα. Γιατί αυτό που έκανε η Κούβα ήταν αδιανόητο: βγήκε από το στόμα του λύκου και όχι απλώς βγήκε, αλλά άρχισε να του πετάει και πέτρες.