#6 Ο Κατσουφίνος

Το Θέατρο του Δάσους

                                                                                                                               του «Ιδεογράφου»
Σκηνή πέμπτη. (Οι προηγούμενες κάηκαν)

Ο Κατσουφίνος εμφανίζεται κουβαλητός σε ώμους. Οι δυο βαστάζοι τον αφήνουν κάτω από ένα δέντρο. Ένας από αυτούς πάει να του ζώσει το άσπρο πουκάμισο.



Κ: "Άφησε το. Έτσι το θέλω, ζαρωμένο."
Β:"Είστε και αξύριστος άρχοντά μου. Ούτε φοράτε γραβάτα. Δεν συνάδει η εμφάνισή σας με την υπεύθυνη θέση την οποία κατέχετε.
Κ:"Με ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία κύριε...κύριε...Αυτήν την τραγική στιγμή ο λαός θέλει κάποιον να επικοινωνήσει μαζί του, να του πει δυο καθησυχαστικά λόγια και να του τάξει ότι όλα θα γίνουν όπως πριν. Και για να γίνει πιστευτό όλο αυτό πρέπει να δείχνεις ότι είσαι ένας που τους μοιάζει και που λυπάται, δείχνει να πενθεί, για την καταστροφή που υπέστη".

Ο Κατσουφίνος πάει λίγο πιο πέρα στον ήλιο και σηκώνει τα χέρια του. Στο πουκάμισό του έχει σχηματιστεί ιδρώτας στις μασχάλες. Πατάει γερά τα παπούτσια του στο χώμα για να σηκωθεί σκόνη και στη συνέχεια περπατάει με κουτσό σε κύκλους για να κουραστεί.

Κ:"Νομίζω, είμαι έτοιμος. Πηγαίνετε με στον δήμαρχο, στον επικεφαλής της πυροσβεστικής και όποιον άλλον είναι εκεί."
Β:"Δεν είστε έτοιμος άρχοντά μου. Τα μάτια σας είναι καθαρά, όλο ανεμελιά και αισιοδοξία. Χωρίς σκοτούρες. Θα σας προδώσουν άρχοντά μου. Πρέπει να κλάψετε."
Κ:"Να κλάψω; Δεν βγαίνει κατά παραγγελία το κλάμμα κύριε...κύριε...Το κλάμμα ή βγαίνει φυσικά ή δεν βγαίνει καθόλου".
Β:"Να το κάνουμε τότε να βγει φυσικά!"
Κ:"Πως θα γίνει αυτό; Θα μου πεις μια λυπητερή ιστορία;"

Οι δυο βαστάζοι σπάνε δυο κλαδιά από το δέντρο και αρχίζουν να ξυλοκοπούν τον Κατσουφίνο. Ο Κατσουφίνος ουρλιάζει και μετά από μια δυνατή βιτσιά στον μηρό βάζει τα κλάμματα. Οι δυο βαστάζοι σταματούν και τον σηκώνουν στους ώμους τους.

Β:"Τώρα είστε έτοιμος".

Οι βαστάζοι κι ο Κατσουφίνος αποχωρούν από την σκηνή.