"Η πίπα του Στάλιν και άλλα (αντι)σοβιετικά ανέκδοτα", Του Γιώργου Τσακνιά (επιμ.)
Του "Ιδεογράφου"
Τον Δεκέμβρη του 1934, σχεδόν δυο χρόνια μετά την άνοδο των χιτλερικών στην εξουσία και τον συνεπακόλουθο φόβο στη Σοβιετική Ένωση ότι ο πόλεμος προετοιμάζεται και δεν θα αργήσει, δολοφονείται από έναν τροτσκιστή ο Σεργκέι Κίρωφ. Ο Κίρωφ ήταν ηγετικό στέλεχος των μπολσεβίκων και επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης του Λένινγκραντ. Η συγκεκριμένη δολοφονία (υπήρχαν και πολλές άλλες, όχι μόνο από τροτσκιστές, αλλά και από πρώην τσαρικούς κλπ) ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αλλά και κάτι περισσότερο: Με τον εσωκομματικό αγώνα να μαίνεται στους κόλπους του κόμματος και την πλειοψηφούσα πτέρυγα της οποίας ηγούνταν ο Στάλιν να σημειώνει την μια πολιτική νίκη μετά την άλλη (τα λεγόμενα πενταετή πλάνα που άλλαξαν ριζικά την παραγωγική βάση της Σοβιετικής Ένωσης), έφτανε η ώρα για το οριστικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με αυτούς που υπονόμευαν ή και σαμποτάριζαν ανοικτά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όπως την είχε επεξεργαστεί η πλειοψηφία των μπολσεβίκων.